مکتب فاطمیه

#به_قلم_خودم
#چالش_نوشتن #تولیدی
#جوال_ذهن #آزاد_نویسی
#سمیه_خانوم_اُم_الحسین
به مناسبت #روز_بزرگداشت_حافظ
کارهای خونه رو تماماً انجام داده بودم ، همه چیز طبق معمول تمیز و مرتب بود، غذا رو هم آماده کرده بودم ،بوی چای تازه همراه هل و دارچین فضای آشپزخانه را پر کرده بود، یه فنجان چای برای خودم ریختم و رفتم داخل اتاقم،از دیشب باز انگار غم عالم رو دلم سنگینی میکرد، از وقتی که از پیشم رفت دیگر آن نشاط و انرژی قبل را ندارم، اغلب با کوچکترین چیزی به یادش میفتم. گاهی بغض میکنم و آرام اشک میریزم ، گاهی از خدا میخواهم هر چه زودتر مرا به او برساند، گاهی…
دیوان فال حافظ رو از روی طاقچه برداشتم و روی صندلی کنار پنجره نشستم ، توی دلم نیت کردم و با خوندن فاتحه و صلوات جهت شادی روح حافظ کتاب رو باز کردم
گویی حافظ در جواب نیتم اینگونه سروده بود 👇

در وفایِ عشقِ تو مشهورِ خوبانم چو شمع
شب‌نشینِ کویِ سربازان و رِندانم چو شمع
روز و شب خوابم نمی‌آید به چشمِ غم‌پرست
بس که در بیماریِ هجرِ تو گریانم چو شمع
.
.
تفسیر شعر 👇
ای صاحب فال منتظر رسیدن به خواسته و آرزویی هستی که در دل داری و آرامش را از تو گرفته است. علاقه تو به این خواسته به اندازه ای است که همگان به راز دل تو پی برده‌اند.
شب و روز به این فکر می کنی که او به دیدارت بیاید و تو جان تازه ای بگیری.
از موقعیت های خوب و فرصت‌هایی که به شما نزدیک شده اند استفاده کن که به نفع توست.در هر کاری صبر داشته باش تا بتوانی با اراده‌ای قوی، مشکلات و سختی‌های خود را برطرف کنی.مثل یک انسان قوی عمل کن و به جای گریه و زاری و از دست دادن امید، از خداوند بخواه تا گره از مشکلاتت باز کند.
.
.
چقدر با نیتم جور بود ، به فال اعتقادی ندارم اما از سر سرگرمی و تفنن هراز گاهی تفألی میزنم به دیوان حضرت حافظ، با خواندن شعر و تفسیرش دلم کمی آرام میگیرد،
یادم آمد برای خودم چای ریخته ام .کمی سرد شده بود ، جرعه ای از آن نوشیدم، غلظت چای باعث شد کمی کامم تلخ بشه ، همراه جرعه ای دیگر بغض در گلویم را تلخ تر فرو بردم،
صدای زنگ خانه مرا به خودم آورد ، کتاب را روی طاقچه گذاشتم ، در آینه قدی اتاق نگاهی به سرتا پای خودم کردم ، با لبخندی تصنعی رفتم و در را باز کردم، پسرم از مدرسه آمده بود ، با لبخند زیبایش سلامی کرد و کمی بعد گفت مامان بازم؟! جواب سلامش رو دادم و
گفتم نه اصلا، حالم امروز خیلی خوبه ،
اما تو دلم جوابش رو دادم آره مامان بازم..
بهش گفتم بدو سریع دست هات رو بشو تا من سفره رو پهن میکنم، امروز غذایی که دوست داری رو برات پختم.
بوی قورمه سبزی فضای خانه را پر کرده بود. همین هم منو به یادش مینداخت تو دلم گفتم اما هیچ قورمه سبزی ، قورمه سبزی مادرت نمیشه. چقدر جاش خالیه ، کاش بود، کاش هیچ وقت مادر نمی‌مُرد. کاش منو تنها نمیذاشت.
کاش… 😔
به خاطر پسرم هم که بود سعی کردم بهش فکر نکنم و غمم رو به او انتقال ندم،
با خنده ازش پرسیدم خب تعریف کن ببینم امروز تو مدرسه چیکار کردید؟!..
#روحت_شاد_سادات_خانوم
#صلوات 🙏
🌹 💥 🌹 💥 🌹
پ.ن:
#روزحافظ در تقویم، 20 مهرماه است. بزرگداشت حافظ، هرساله بهانه خوبی برای گردهمایی دوستداران ادبیات فارسی، شعر، فلسفه، منطق و عرفان است. اشعار او به صورت غزل است به همین خاطر غزلیات حافظ یکی از تاثیر گذارترین شاعران است
او شاعر و عارف برجسته ایرانی، نه تنها در ادبیات زیبای فارسی نقش پررنگی را ایفا می‌کند، بلکه آموزه‌های مهم او در اعتقادات، باورها، فرهنگ و رسم و رسوم ایرانیان نفوذ کرده است. اشعار حافظ نه تنها در مراسم و روزهای خاصی از سال مانند شب یلدا خوانده می‌شوند، بلکه بسیاری از مردم آن‌ها را حفظ بوده و از این اشعار در صحبت‌های روزانه خود استفاده می‌کنند.
خواجه شمس‌ُالدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (حدود 727 هجری قمری-792 هجری قمری) در شیراز، نامدار به لِسان‌ُالْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسان‌ُالْعُرَفا و ناظِم‌ُالاُولیاء، شاعر سده هشتم هجری ایران است. بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به غزلیات شهرت دارند.دیوان حافظ مشتمل بر حدود 500 غزل و چند قصیده، دو مثنوی، چندین قطعه و تعدادی رباعی است، که به زبان فارسی و دیگر زبان‌های جهان به‌ چاپ رسیده‌است.
فال حافظ یکی از محبوب ترین فال ها در بین ایرانیان است. فال در لغت به معنای طالع، بخت و نیز پیشگویی و عاقبت بینی است.ایرانیان طبق رسوم قدیمی خود در روزهای عید ملی یا مذهبی نظیر نوروز بر سر سفره هفت سین، و یا شب یلدا، با کتاب حافظ فال می گیرند. برای این کار، ابتدا نیت می کند، سپس به طور تصادفی صفحه ای را از کتاب حافظ می گشاید و شروع به خواندن می کند. هنگام فال گرفتن فاتحه‌ای خوانده و فال خود را می خوانند. مردم ایران اقبال بسیار زیادی به دیوان اشعار حافظ نشان داده اند، چرا که حافظ را لسان الغیب و حافظ کل قرآن، و از سویی این دفتر شعر را برگرفته از اسرار قرآن و وی را واقف بر گنجهای پنهان الهی می دانند.

#به_قلم_خودم
#خاطره_بازی
#چالش_نوشتن
#جوال_ذهن #آزاد_نویسی
#سمیه_خانوم_اُم_الحسین
(قسمت دوم 😉 )
در قسمت قبلی خاطره بازی به اینجا رسیده بودیم که: روز اول به خیر خوشی با همه‌ی ترس و استرسی که داشتم گذشت. و خوشحال از گرفتن کارت صدآفرین و جایزه از خانوم احمدیان همراه خواهرم به سمت خونه برگشتیم ، تو راه هم مدام از اتفاقات کلاس میگفتم ، خواهرم میگفت بسه دیگه چقدر حرف میزنی خوبه تازه یه روزه اومدی مدرسه، من با تعجب نگاهش کردم و گفتم مگه قراره هر روز برم؟! کلی خندید و گفت پس نه ، مگه نمی‌دیدی پارسال من هر روز میرفتم، حسم یه جوری بود هم دوست داشتم برم هم نه، بالاخره رسیدیم خونه و باز من شروع کردم و کل اتفاقات مدرسه رو برای خانواده تعریف کردم و با خوشحالی کارت و جایزه رو بهشون نشون دادم ، اونها هم منو تشویق میکردن و میخندیدن.
بابام از همون شب بهم گفت اگه هر بیستی که بگیری بیست تومن بهت جایزه میدم!
بیست تومن اون موقع خیلی زیاد بوداااا 😂
منم عزمم رو جزم کردم تا همیشه20 بیارم،
تکلیف خاصی نداشتیم ، فقط معلم دو صفحه فارسی یادمون داده بود، که چندتا نقاشی بود و باید طبق اون داستانش رو میگفتیم ،
وسایلم رو جمع کردم شب رو زودتر خوابیدم تا صبح اذیت نشم ،
دوباره حیاط شلوغ مدرسه و ناظم خط کش به دست ، و استرسی که نگم براتون.
بعد از به صف شدن ، قرآن و دعا خوانده شد و ناظم و مدیر هم صحبت کردن، من متوجه نمی‌شدم که دقیقا چی میگن! چون همه چیز برام تازگی داشت، مبصرمون که یه دختر تپل کلاس پنجمی بود شروع کرد به ترتیب قد ما رو در صف قرار دادن منم قدم متوسط رو به بلند بود و وسطها قرار گرفتم ، و قرار شد همیشه همینطوری صف وایستیم ،
وارد کلاس که شدم دیدم نیمکتی که من دیروز نشسته بودم پر شده ، با حالت بچگانه به اون دختر گفتم برو سرجات اینجا جای منه ، اونم میخندید و توجه نمی‌کرد.منم که خیلی ناراحت شده بودم به مبصر گفتم جریان رو اما اونم حریفش نشد ، میگفت مامانم گفته فقط نیمکت جلو بشین! بالاخره معلم اومد . برپا داده شد و همه به احترام معلم ایستادن و سلام عرض کردن ، منم سریع رفتم موضوع رو بهش گفتم ،
اجازه این دختره پررو از جای من بلند نمیشه!
معلم یه نگاهی بهم کرد و گفت ، امروز قراره جاها رو عوض کنم باید به ترتیب قد باشید ، هر جایی که گفتم دیگه تا آخر سال همون جا بشینید ، جای من شد ردیف سوم نیمکت سوم همون سمت پنجره
هم نیمکتی هامم جدید بودن ، یکم غرغر کردم اما بعدها از جایی که نشسته بودم خیلی رضایت داشتم. دوستام هم خدا رو شکر خوب بودن، «زهرا و اعظم». روزای اول هم سخت بود هم جالب، فکر کن تو با اون همه شیطنت و انرژی مجبور باشی چند ساعت پشت یه نیمکت تکون نخوری و فقط به معلم توجه داشته باشی ، هرچند هراز گاهی کار خودمون رو میکردیم و به هشدارهای معلم توجه نداشتیم ،
زنگ تفریح که زده میشد انگار از قفس آزاد میشدیم و حمله میکردیم سمت حیاط ،
من خیلی زود با هم نیمکتی هام دوست شدم ،با هم خوراکی می‌خوردیم و دنبال هم میکردیم و…
به هر حال معمولا تجربه روزهای اول هر مکان جدید اونم در سن پایین، کمی سخته تا با محیط و شرایط جور بشی زمان نیازه ،مدرسه رفتن هم از قاعده مستثنی نبود، یادمه روزهای اول مدرسه بیشتر در سردرگمی بودیم، تا با بچه ها و همکلاسیها آشنا و عادت به موقعیت جدید کنیم کمی زمان بُرد. نفراتی که توی یک نیمکت با هم بودن زودتر آشنایی بینشون صورت میگرفت،ولی همکلاسی هایی بودند که از جَو مدرسه و کلاس ترس داشتند برای نمونه: یکی از روزها، معلم در حال درس دادن بود که از زیر یه نیمکت، متوجه شد آب بیرون زده! نگاهی به تک تک نیمکت های اون ردیف کرد و دید که یکی از بچه ها خودش رو خیس کرده و از ترس اجازه نگرفته بود که دستشویی بره. چقدر گریه کرده بود زیر میز اونم بی صدا .معلمم سریع موضوع رو جمعش کرد تا سوژه خنده و تمسخر بچه ها نشه، فرستادش دفتر و….
الان که فکر میکنم معلم خوب چقدر تاثیر گذاره، و با رفتارش سالها تو ذهن دانش آموزان موندگار میشه چه خوب چه بد ،
به قول شاعر:
درس ادیب اگر بود زمزمه محبتی
جمعه به مکتب آورد طفل گریزپای را

ادامه دارد… 😊

قسمت اول 👇 👇

https://kowsarnet.whc.ir/thewire/view/49492043

#به_قلم_خودم
#چالش_نوشتن
#جوال_ذهن #آزاد_نویسی
#سمیه_خانوم_اُم_الحسین
(قسمت اول 😉 )
پاییز که میشه دلم یکم میگیره ، مخصوص ماه مهر دلم برای دوران دبستان و شیطنت‌های کودکی تنگ میشه ، پاییز همیشه برام یادآور خاطرات خوش و ناخوش بوده، اغلب خاطراتم در این فصل اتفاق افتاده، مخصوص خاطرات دوران مدرسه ، انگار هر روزش برام جالب و دل انگیز بود، مثلا یادم میاد از روزی که قرار بود برم کلاس اول اون موقع ها فرم یکدست مد نبود هرکسی یه مدل اومده بود،یادمه منم یه مانتو شلوار طوسی تیره پوشیده بودم با یک مقنعه سفید،یه کیف قرمز که عکس پسر شجاع و خانوم کوچولو روش بود،
اون موقع ها خیلی رسم نبود حتما پدر و مادر بچه رو برسونن مدرسه و حتما سرویس براشون بگیرن ، البته مدرسه من دوتا کوچه بالاتر از خونمون بود، و خواهرم که همون مدرسه کلاس چهارم درس میخوند منو با خودش میبرد و میاورد ، روز اول پدر و مادرم منو از زیر قرآن رد کردن و صورتم رو بوسیدن با هم خداحافظی کردیم کمی که ازشون دور شدم حس کردم چقدر دلتنگشون شدم ،به هر حال وارد حیاط بزرگ مدرسه شدیم ،استرس داشتم ، مدرسه شلوغی بود ناظم مدرسه خانومی عینکی و لاغر و قد بلند بود با یه خط کش چوبی بزرگ تو دستش که مدام سوت میزد ،ندو، نرو، بیا اینجا و…
ازش ترسیده بودم ، اما حضور خواهرم برام قوت قلب بود ، صف ایستادیم بعد از مراسم صبحگاهی و کلاس بندی وارد کلاسم شدم،
نیمکت ها چوبی و قدیمی بود و سه نفره
. اولین نیمکت سمت پنجره رو انتخاب کردم و رفتم نشستم ، دو تا دختر دیگه هم اومدن کنارم ، یه دختر کلاس پنجمی هم مبصرمون بود . معلم وارد کلاس شد ، خانومی بلند قامت با پوستی سفید و چهره ای خندان، استرسم کم شده بود . خودش رو معرفی کرد
به نام خدا ،دخترای خوشگلم سلام، همه با هم جواب سلامش رو دادیم ، گفت من فرنگیس احمدیان هستم معلم کلاس اول شما، کمی از درس خوندن برامون گفت. و رعایت ادب و انضباط ، و اینکه هر کاری داشتیم اول اجازه بگیریم و بعد انجام بدیم. گفت و گفت…
تا اینکه زنگ اول به صدا در اومد همه با جیغ و هورا شادی کنان رفتن سمت حیاط ، خواهرم اومده بود جلوی کلاس و منو با خودش برد پیش دوستاش ، از ساعت های بعد کم کم یخم باز شد و شروع کردم به بلبل زبونی ،اجازه من شعر زیاد بلدم بخونم؟! اجازه من چندتا سوره از حفظ بلدم! اجازه من میتونم اسمم رو بنویسم! اجازه… خانوم معلم هم پایه بود و مدام تشویقم میکرد ، آخر کلاس بهم یه کارت صدآفرین با یه مداد جایزه داد.
انقدر خوشحال شده بودم که صبرم نبود برسم خونه به مامان و بابام نشون بدم ، همون کار خانوم معلم باعث شد از مدرسه و درس بیشتر خوشم بیاد و همیشه تلاش میکردم بهترین باشم. خدا خیرش بده هر جایی هست در پناه خدا سلامت باشه ، خیلی دوست دارم یه روز دوباره از نزدیک ببینمش و دستانش رو بوسه باران کنم، هر چی دارم از زحمات ایشون بوده با مدیریت درستی که در کلاس و درس داشت.

ادامه دارد… 😉

#به_قلم_خودم
#میلاد_حضرت_عبدالعظیم_حسنی 💫
از دوران کودکی همیشه رفتن به مکانهای زیارتی رو دوست داشتم و حس خوبی بهم میداد ، مخصوص اگه خانوادگی و با چندتا از بستگان نزدیک می‌رفتیم ،
زیارت و لذت و خوشی در کنار عزیزانت شادی و نشاط میاره و مدت ها در ذهن ماندگاره و در آینده یک خاطره دلچسب میشه، یادم میاد برای اولین بار در اوایل دوران ابتدایی، با همه‌ی اعضای خانواده و عمه و عمو جان به زیارت حضرت شاه عبد العظیم حسنی مشرف شدیم. فضای شادی که پدر و مادر خدابیامرزم مهیا می کردند باعث شد که تصاویر و سفر خوبی برایمان رقم بخورد. و از همه بهتر، اینکه یک روز رو در حرم شاه عبد العظیم در جوار آن بزرگوار مهمان بودیم، پدرم می‌گفت کبابی های اطراف شاه عبدالعظیم خیلی تعریف داره و در همانجا ناهار را صرف کردیم و بعد از کمی استراحت به بازار رفتیم و برای خودمان و عزیزانمان سوغات و یادگاری خریدیم . با اینکه از آن دوران جزئیاتش رو کامل به خاطر نمیارم ولی هر موقع یاد و نام حضرت که میاد حال دلم یه جور دیگه خوش میشه و اشتیاق زیارتش منو برای مشرف شدن به این بارگاه که خاطره خوشی را برایم به ارمغان آورده بسیار شیرین و دلنوازتر میکنه.مادر خدا بیامرزم همیشه میگفت: هر جا دلت خوش باشه خونه ات همونجاست. من هم در این حرمها دلخوشی زیادی دارم و این دلخوشی برای ما محبان حضرت شاه عبد العظیم حسنی نقشی پر از عشق را برای تکرار این تجدید دیدارها رقم می زنه. متاسفانه چند سالی شده که قسمتم نشده برم حرم حضرت و یه زیارت دلچسب داشته باشم ، امروز از صمیم قلب ازشون خواستم من و دوستدارانش رو بطلبن تا به پابوسی شون بریم، و یه سر هم به مزار شریف شهید حسین امیرعبداللهیان عزیز برم، ان‌شاءالله
شادی رو حضرت عبدالعظیم حسنی و همه‌ی شهدا و اموات صلوات

#روز_جهانی_کودک 👶
#به_قلم_خودم
🔴 به یاد کودکانی که به روز کودک نرسیدند… کودکانی که کودکی نکردن… 😔
🔻 امروز روز جهانی کودک است؛
آیا میدونیددر سال گذشته 16891 کودک در #غزه ، #فلسطین شهید شدند! 🥺
جهان برای کودکان مظلوم و معصوم و بی دفاع دیگر جای قشنگی نیست پر از جنگ و ویرانیست
اما امیدواریم که صلح و آگاهی ودوستی جانشین کینه ها و دشمنی ها شود تا کودکانی سالم شاد و پرانرژی با آینده ای زیبا رشد کنند.
به امید نابودی و محو شدن هر چه سریعتر رژیم منحوس صهیونیسم ❌️❌️❌️
به امید خدا 🤲
به هر جهت این روز رو به همه کودکان ، مخصوص کودکان سرزمینم تبریک میگم و آرزو میکنم همیشه دلشون شاد و لبشون خندون باشه سلامت و عاقبت به خیر باشن.و در همه‌ی مراحل زندگیشون به موفقیت برسن در پناه خدا و آقا صاحب الزمان عج
پ.ن:
کاش می‌شد بچـگی را زنــده کرد
کودکی شد کودکــانه گـریه کرد …
شعر قهر قهر تا قیـامت را سرود !
آن قیامت که دمـــی بیشتر نبود …
فاصله بـا کودکی‌هایمان چه کرد ؟
کاش می‌شد بچگانه خـــــنده کرد !

« روز جهانی کودک گرامی باد »
کودکان، آسیب پذیرترین گروه در هر جامعه هستند و از هیچ چیز آنان از جمله غذا، پوشاک و نیازهای دیگرشان نباید کاست. عدم توجه به وضعیت کودکان به علت مشکلات اقتصادی و کاستن بودجه‌هایی که شرایط زندگی و حیات کودکان را خدشه‌دار می‌سازد به امید اینکه اقتصاد آینده کشور تامین باشد نه توجیه و بازده اقتصادی دارد و نه حرکتی انسانی محسوب می‌شود.
نامگذاری روز جهانی کودک 👇
روز جهانی کودک در سراسر جهان انگیزه‌ای برای توجه به حقوق کودکان است. کشورهای جهان بنا بر سنت و فرهنگ خود، این روز را به گونه‌‌های مختلف برگزار می‌کنند. این روز در ایران 16 مهر جشن گرفته می‌شود.
ایده‌ برگزاری روز جهانی کودک، به «کنفرانس جهانی برای رفاه کودکان» بازمی‌گردد که در ماه اوت سال 1925 در ژنو برگزار شد. در این کنفرانس، نمایندگان 54 کشور گردآمده بودند تا منشوری در دفاع از حقوق کودکان تصویب کنند.
ولی تاریخچه‌ روز جهانی کودک، به‌طور رسمی به سال‌های پس از جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد. سازمان آمریکایی برای رفاه کودکان، در سال 1952 سازمان ملل متحد را فراخواند تا روزی را به عنوان روز جهانی کودک برگزار کند. سازمان ملل متحد این پیشنهاد را پذیرفت. در جریان نهمین مجمع عمومی سازمان ملل در تاریخ 21 سپتامبر 1954، این مجمع به صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) ماموریت داد تا یک روز در سال را به مناسبت روز جهانی کودک برگزار کند.
مبتکران برگزاری روز جهانی کودک سه هدف عمده را دنبال می‌کردند: دفاع از حقوق کودکان، تشویق دوستی میان نوجوانان جهان و متعهد کردن دولت‌های جهان برای پشتیبانی از فعالیت‌های یونیسف. قرار شد هر کشوری، روزی را به این مناسبت اختصاص دهد. خود سازمان ملل این روز را هر سال در تاریخ 20 نوامبر جشن می‌گیرد. اکنون این روز در نزدیک به 150 کشور جهان برگزار می‌شود. روز آن با توجه به سنت‌ها و منطقه‌ها متفاوت است.
کودک بر اساس ماده یک پیمان‌نامه حقوق کودک به هر انسان کمتر از 18 سال گفته می‌شود. مگر آن که قانون قابل اعمال در مورد کودک سن قانونی کمتری را تعیین کرده باشد. این کنوانسیون شامل 54 ماده و دو پروتکل اختیاری بوده که چهار اصول پایه‌ای آنرا جهت می‌دهد:

هیچ کودکی نباید از تبعیض رنج ببرد.
زمانی‌ که در رابطه با کودکان تصمیم‌گیری می‌شود، باید منافع عالیه آنان در راس قرار گیرد.
کودکان حق حیات داشته و باید رشد کنند.
کودکان حق دارند آزادانه عقاید و نظرات خود را ابراز کنند و این نظرات در تمامی اموری که به آنها مربوط می‌شود، باید مورد توجه قرار گیرد.