مکتب فاطمیه

​میخواهم زنده بمانم. 🙏 👶 👦 

سقط جنین، موضوعی بحرانی و پر از عواطف پیچیده است که زندگی پدر و مادر و جنین را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هنگامی که تصمیم به پایان دادن به زندگی‌ای که هنوز آغاز نشده، گرفته می‌شود، دنیای سه نفر به تلاطم می‌افتد. والدین با احساساتی خالی از امید و گاها انزجار و خشم، با دنیای جدیدی روبه‌رو می‌شوند. آنها اغلب شرایط خود را فقط در نظر دارند و از طرف جنین هم تصمیم میگیرند! جنین، در دل تاریکی، با دنیای ناشناخته‌اش پیوندی عمیق دارد. او در این سرزمین نادیده، به امید دیدن چهره‌های محبت‌آمیز، رویاهای شیرین و صدای خنده‌هایی که باید به گوشش برسد، زندگی می‌کند. اما با تپش‌های قلب ناآرام و استرس مادر، احساس می‌کند که دنیایش در حال فروپاشی است؛ صدای تپش قلب کوچکش به صدای اندوه و ناکامی می‌پیوندد. او نمی‌داند چرا، اما حس می‌کند که مدت زمان کوتاهی که با مادرش بوده، به سرعت در حال پایان است. پدر و مادر، پس از این تصمیم، با احساس گناه و غم عمیقی روبه‌رو می‌شوند. تا مدت‌ها، چشمانشان را به زندگی جدید بسته و با نگرانی از عواقب روحی و ذهنی این انتخاب، روزها و شب‌ها را در اندوه و تردید و عذاب وجدان سپری می‌کنند. به این فکر میکنند: آیا آنها از عشق و محبتی که باید به کودکشان ابراز می‌کردند، محروم شده‌اند؟ آیا می‌توانند این زخم را درمان و جبران کنند، یا این درد، تا همیشه بر دلشان خواهد ماند؟

از منظر احکام شرعی، سقط جنین در اسلام موضوعی پیچیده است. و آن را حرام میدانند، تنها در صورت وجود خطر برای مادر یا دلایلی چون بیماری‌های شدید، مجاز به انجام این عمل خواهد بود. در هر صورت، عواقب روحی و روانی این اقدام، غیرقابل انکار است و سایه‌اش بر زندگی والدین سنگینی خواهد کرد.

سقط جنین بدون دلیل، پلشتی و نازیبایی اخلاقی و روحی انسان را نمایان می‌سازد!. در این انتخاب‌ دشوار، گاهی ندامت از انجام این قبیح پیش می‌آید و نه تنها جنین، بلکه پدر و مادر در این مسیر، به این نتیجه می‌رسند که زندگی، حتی در نهایت تلخی‌ها، می‌تواند همچنان سرشار از امید و معنا باشد. ان‌شاءالله با توکل به خداوند رزاق، با برنامه‌ریزی مناسب و در نظر گرفتن شرایط، و با کمک و راهنمایی به والدین، دیگر شاهد دیدن و شنیدن این کار حرام، قبیح، تلخ و ناگوار نباشیم.

#مامان‌بابا_من‌زنده‌ام👼

#سقط‌جنین‌ممنوع #حامیان‌جنین

#به_قلم_خودم

#سُمیه_خانوم_اُم_الحسین

#آیه_الکرسی

آیه‌ای از دل قرآن کریم است که به حقیقتی بی‌نظیر و عمیق اشاره دارد؛ آیه‌ای که در آن عظمت و قدرت بی‌پایان خداوند به تصویر کشیده شده است. این آیه، زینت‌بخش دل‌های مشتاق مؤمنان است و گواهی بر توحید و یکتاپرستی خداوند.

«اللَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ»؛ 

جمله آغازینش، مانند نسیمی دل‌انگیز، در قلب انسان‌های مؤمن، امیدی ناب را زنده می‌کند. خداوندی که یکتاست و برای همیشه حی و برپا است. او نه تنها آفریننده است، بلکه نگهدارنده و قیوم عالمِ وجود نیز هست. آیه الکرسی بیانگر این حقیقت است که خداوند هیچ نشانه‌ای از خستگی و سستی ندارد؛ بلکه تمامی آسمان‌ها و زمین در زیر سایه قدرتش قرار دارند. 

«لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ»؛ او نه به خواب می‌رود و نه به غفلت دچار می‌شود. در این واژه‌های ساده، حسی عمیق از امنیت و آرامش می‌تپد؛

«وَ لاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ» 

این آیه، تأکیدی بر علم و حکمت بی‌نهایت خداوند دارد؛ دانشی که هیچ حد و مرزی ندارد و هیچ چیزی از دایره علم او خارج نیست. و به چیزی از علم او، جز به آنچه خودش بخواهد، کسی احاطه نمی یابد. این آگاهی، انسانی را ترغیب می‌کند تا با آرامش و یقین به جلو برود، زیرا می‌داند که خداوند همیشه بر حال او آگاه است. آیه الکرسی، نوری است که در تاریکی‌های زندگی، راهنمای انسان‌ها می‌شود. هرگاه که روزگار بر انسان سخت شود و احساس تنهایی در دلش لانه کند، یاد این آیه می‌تواند به او قوتی دوباره ببخشد. با تکرار این کلمات جمیل، دل‌ها شاداب و جان‌ها زنده می‌شوند.

به راستی، آیه الکرسی، همچون درختی است تنومند در باغ ایمان، که سایه‌اش بر سر مومنان است و آنها را به آغوش پرمهر خداوندی دعوت می‌کند که همیشه و در همه حال، ناظر بر حال بندگانش است.
(آیه 255 سوره مبارکه بقره) 

بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 

«اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَاْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْاَرْضِ مَنْ ذَا الَّذی یَشْفَعُ عِنْدَهُ اِلاَّ بِاِذْنِهِ یَعْلَمُ ما بَیْنَ اَیْدیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا یُحیطُونَ بِشَیْ‌ءٍ مِنْ عِلْمِهِ اِلاَّ بِما شاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظیم‌» 

حال به‌طور کلی و در یک نگاه، می‌توان موثرترین فایده‌های آیت الکرسی را در موارد زیر خلاصه کرد: 

تقویت حافظه 

ایمنی در سفر

دفع همه آفات و چشم زخم

برای رفع فقر و کمک الهی از غیب

رفع ترس در تنهایی و نورانیت قبر

در هنگام خواب باعث می شود خداوند فرشته ای نگهبان و محافظ بگمارد تا صبح سلامت بمانید.

رفع درد چشم

دور شدن شیطان

رفع هم و غم

شفای مریض

زیاد شدن نور چشم

برکت مزرعه و رونق گرفتن کسب

آسان شدن مرگ

حفظ مال و جان

و….

پس بر شما باد مداومت در خواندن این آیه شریفه، همچنین آموزش آن به کودکان از سنین پایین. 

پ.ن:

این کلیپ صوتی و تصویری آیه الکرسی را داخل گوشی خود داشته باشید.

وقتی فرزندتون گوشی شما را خواست 

این را براش پخش کنید. هم ثواب دارد، هم نگهدارش میشود. هم ملکه ذهنش.

التماس دعا 

#به_قلم_خودم

#سُمیه_خانوم_اُم_الحسین

این صداست که می‌ماند 📣 🗣 🔊 

مناسبت‌های تقویم را نگاه می‌کنم.

#روز_صدا؟! نظرم را به خود جلب میکند، و همان لحظه انواع صداهای خوانندگان، مداحان، قاریان، پرندگان، باران، شرشر آب، صداپیشگان، اذان، اعضای خانواده و…در ذهنم تداعی می‌شود. مطمئنا هدف از نام‌گذاری این روز با عنوان روز صدا، نشان دادن اهمیت، ترویج استفاده صحیح از صدا و توسعه ارتباطات صوتی برای ارتقای کیفیت زندگی ما می‌باشد. 

حال در این روز، یاد کسانی را گرامی می‌داریم که صدایشان چون زمزمه نسیم صبحگاهی، دل را نوازش می‌کند و روح را سرشار از آرامش می‌سازد. ویژه، قاریان قرآن، آنانی که با تلاوت زیبای آیات الهی، روح را نوازش داده و به پرواز در می‌آورند.

صدای آنان نه تنها ردیف کلمات است، بلکه دنیایی از احساس و معانی عمیق را به تصویر می‌کشد. شنیدن صدای دلنشین قاریان، انسان را به عالم معنویت و صلح می‌برد. آنگاه که آن کلمات مقدس از لسان‌های آنها جاری می‌شود، گویا آوای آسمان به زمین می‌رسد و دل‌ها را به کلام کبریایی آشتی می‌دهد.

صدای زیبا و دلنشین قاریان قرآن همچون خوشه‌های گندم در مزارع دل ما می‌روید. آنها با هر کلمه، بذر محبت و امید را در جان ما می‌پاشند. لحظاتی که در کنار آنان سپری می‌شود، از یاد نمی‌رود؛ لحظاتی که همگان به سکوت می‌نشینند تا فرشته‌ها را به همراهی دعوت کنند.

این روز، روز قدردانی از آوای خوش آنان است که نه تنها در دل‌هایی که به صدای آنان گوش می‌دهند، تأثیر می‌گذارند، بلکه در زندگی‌هایمان نیز نور امید و آرامش می‌افشانند. بی‌تردید، صدای زیبای مداحان و قاریان قرآن، نه تنها صدای آفرینش که صدای عشق و بندگی است؛ نغمه‌ای که در آن، دل‌ها به سمت خالق خویش رهسپار می‌شوند.

پس بیایید در این روز به یاد قاریانی که با صدایشان، به زندگی‌مان رنگی از معنویت می‌زنند، سرود شکر و سپاس را بخوانیم و قدردان این نعمت بزرگ باشیم. روز صدا بر همه آنانی که با آوای خود دل‌های ما را به آسمان می‌برند، مبارک باد!

پ.ن: به یاد صداهای ماندگار:

*«عبدالباسط، موذن‌زاده اردبیلی، 

مصطفی غلوش، حامد شاکرنژاد 

منشاوی…»* 🌹 

#به_قلم_خودم

#سُمیه_خانوم_اُم_الحسین

#حضرت_حمزه_سیدالشهدا 🕊 

شیردلِ اسلام 💟

در تاریکی‌های تاریخ، در روزگاری که کفر و نفاق چهره زشت و زهرآگین خود را به نمایش گذاشته بود، نوری درخشان و مظهر شجاعت و وفاداری به اسلام پدیدار گشت.

او لقب «سیدالشهداء» و «اسدالله»را به خود اختصاص داد، نه تنها عموی پیامبر بلکه نماد دلیری و ایثار در راه حق و اسلام بود. حضرت حمزه، با جگری چون شیر و اراده‌ای چون کوه، در نبردها پا به میدان می‌گذاشت و همواره در جستجوی راستی و حقیقتی بود که اسلام نمایانگر آن بود.

حضرت حمزه در روزگار جوانی، به یاری برادرزاده‌اش حضرت محمد(ص) شتافت و در مسیر دعوت و هدایت مردم، همراه و یاور او گردید. او با تمام وجود بر این باور بود که حقیقت اسلام، زیباترین و بزرگ‌ترین گوهر بشریت است و باید برای آن جان فشانی کرد. در میدان جنگ، مانند نوری در ظلمت، با شمشیرش ضربه میزد و دشمنان را یکی پس از دیگری به خاک می‌افکند. برخی او را به دلیل دلیری‌اش «أسدالله» می‌نامیدند، چراکه هرگز از میدان‌های نبرد عقب‌نشینی نمی‌کرد. حضرت حمزه با فطرت پاکش و ارادتی خالص به پیامبر، نماد وفاداری به معانی انسانی و الهی است. یاد او همواره در دل‌های مومنان و دل‌سوزان زنده است، چرا که او با نوع شهادتش حماسه‌ای از عشق و ایثار و جهاد در راه خدا بر پا کرد.

حضرت حمزه، نه تنها در میدان جنگ، بلکه در دل مردم نیز می‌جوشد. او به عنوان نمونه‌ای از عشق و از خودگذشتگی در راه حق، همیشه در یادها خواهد ماند. حال در سالروز شهادتش گرد هم بیاییم تا یادش را گرامی بداریم و از جانفشانی‌هایش درس بگیریم. شجاعت و ایثار او سرمشقی برای همه آزادگان و عاشقان حقیقت است. باشد تا همگی در راهی قرار گیریم که این جان‌فدای عشق، فراموش نشود و در زندگی‌هایمان تجلی یابد. حضرت حمزه، تو را به یاد می‌آوریم و به پاس خدمات و جان فشانی‌هایت سر تعظیم فرو می‌آوریم. تو نیز ما را یاد و شفاعت نما و برایمان دعا کن تا همچون شما در راه امام زمانمان جان‌فدا باشیم.

(روحش در اعلی علیین شاد با ذکر صلوات)

«الهم‌صل‌علی‌محمد‌و‌آل‌محمد»
#به_قلم_خودم

#سُمیه_خانوم_اُم_الحسین

#حضرت_عبدالعظیم_حسنی

نماینده عشق و وفاداری

در دل تاریخ اسلام، در میان پیچ و خم‌های زندگی، نام‌ پاکی چون حضرت عبدالعظیم حسنی می‌درخشد. او، از نوادگان امام دوم شیعیان است و همچون گوهری ناب در زهد و تقوا می‌درخشد و کانون محبت اهل‌بیت(ع) است. داستان زندگی‌اش پر از شگفتی‌ها و درس‌های فراموش‌نشدنی است که در دل‌های مومنان هک شده و هنوز هم نوای عشق و معرفت به ساحت قدسی آنان را زمزمه می‌کند. حضرت عبدالعظیم، در مکتب امام هادی علیه السلام پرورش یافت، وی فرزند زمانه‌ای بود که در آن، جوشش حقیقت به سختی قابل درک بود. اما او با قلبی مملو از عشق به ائمه معصومین، مسیر خود را در زندگی انتخاب کرد و به عنوان سفیری از سوی اهل‌ بیت(ع)، پیام محبت و دوستی را به وسعت جان‌نوازی نشر داد. آن جناب به یقین، نوری بود که در تاریکی‌های جهل و نارسایی‌های آن دوران درخشید. وقت‌هایی که بازیگران قدرت، تاریخ را به انحراف می‌کشیدند و حقیقت در حال گمنام شدن بود، ایشان با دانش و اراده‌ای قوی، در برابر ظلم و ظالم ایستاد. او کوشید تا قرن‌ها آموخته‌های عمیق اسلام را از چشمه‌سار محبت ائمه معصومین(ع) صیقل دهد و با معرفی آنان به نسل‌های آینده، یاد و خاطره آنان را جاویدان نماید. از حضرت عبدالعظیم، نه تنها به عنوان یک فقیه و عالم گران‌قدر یاد می‌شود، بلکه باید او را به عنوان مردی از عشق و وفاداری ستود، که نه تنها نظریات ناب را در زمان خود نشر داد، بلکه در عمل نیز الگویی برای پیروان اهل‌ بیت(ع) گردید. زیارت آرامگاهش در ری، خود نشانی از علاقه، محبت و احترام مردم نسبت به اوست. حضرت عبدالعظیم حسنی، به طور ویژه‌ای به شیوه‌های ارتباطی با دیگران اهمیت می‌داد. او فراتر از تحصیلات و علم، پیام خود را به روح انسان‌ها می‌رساند؛ حال ما نیز باید از زندگی‌اش درس‌هایی آموزنده بگیریم؛ از وفاداری به آرمان‌هایش، از عشقش به اهل بیت(ع)، و از عزم راسخش در عین نیکوتر بودن در رفتار با همنوعان و از علم همراه عملش… باشد که یاد این شخصیت گرانقدر همچنان راهگشای دل‌های ما باشد با ذکر صلواتی به روح پاک و مطهرش.

«الهم‌صل‌علی‌محمد‌و‌آل‌محمد»
#به_قلم_خودم

#سُمیه_خانوم_اُم_الحسین