مکتب فاطمیه

#به_قلم_خودم
در طول تاریخ ادبیات عرب زید این عمرو بیچاره را زده و به همه هم گفته و همه هم می دانند. اما هیچ کس این سوال برایش پیش نیامده که چرا سالیان سال عمرو از زید کتک خورده و صدایش هم درنیامده حتما خبط بزرگی کرده که همیشه تاریخ دارد کتک میخورد و صدایش هم درنمی‌آید و حتی در هیچ یک از این کتابهای ادبیات عرب اعتراضی نکرده. اگر کمی تاریخ را به عقب برگردانیم دقیقا به جایی که اولین مولف کتاب ادبیات عرب می‌خواهد برای فعل ضرب مثال بیاورد او چرا زید را به عنوان ضارب و عمرو را به عنوان مضروب انتخاب کرد…
کتاب نحو در دست دارم و مشغول خواندن قواعدش هستم، فهم بعضی از قواعد برایم چون جابجا کردن کوه سنگین است و زیر لب غرغر کنان میگویم این مبحث باشد برای بعد که ذهن آرام تری داشتم، به سراغ مباحث آسان‌تر میروم، و جمله
(ضَرَبَ زیدٌ عَمراً) مدام تکرار شده است، با تلخندی میگویم بیچاره «عمر» که از دست «زید» آسایش ندارد، و چه بد که «زید» دست بزن دارد ! مگر «عمر»چه کرده که در طول تاریخ همچنان کتک خورش ملس است و گویی ضرب المثل گشته.
افکار مختلفی ذهنم را قلقلک میدهد تا نحو را کنار گذاشته و جویای علت کار «زید» شوم. با خود میگویم نکند «زید» قلدر محل بوده و این کار هر روزش از برای آن است که «عمر»بداند رئیس کیست! یا شاید «عمر» هر روز خطا میکند و «زید» مجبور میشود او را تادیب نماید! یا شاید دعوای این دو ساختگی بوده و مثالی است من باب مزاح، تنوع و سرگرمی که در هنگام خواندن قواعد سنگین زبان عرب، خواننده دچار ملال و خستگی نشود، یا شاید از آن است که «زید» استاد مکتب خانه است و هر روز از شاگردش «عمر» سوال میپرسد ، «عمر» هم تنبلی کرده و درس نخوانده و نمی‌تواند پاسخگوی سوالات استاد شود و «زید» مجبور است «عمر» را تنبیه کند تا شاید درس عبرتی شود برایش و روز بعد تکرار مکررات نکند و درسش را بخواند زیرا او از خط قرمزها عبور کرده و تذکرات را نادیده گرفته، پس باید مجازات شود!…
یادم آمد مولانا در مثنوی خود آورده:
گفت نحوی زید عمرا قد ضرب
گفت چونش کرد بی‌جرمی ادب
(معلم پاسخ می‌دهد که این جمله برای اخبار است و به او امری نیست بلکه بیان مساله اعراب است در کلام و تمییز فاعل از مفعول)
شاگرد باز می‌پرسد:
عمر را جرمش چه بد کان زید خام
بی‌گنه او را بزد همچون غلام
گفت این پیمانه معنی بود
گندمی بستان که پیمانه ست رد
زید و عمر از بهر اعراب است و ساز
گر دروغ‌ آید تو با اعراب ساز
(شاگرد با توضیح معلم قانع نمی‌شود و همچنان اصرار می‌ورزد که استاد معلوم کند سبب ضرب امر چه بود. این‌بار استاد جوابی می‌دهد که خالی از طنز نیست:)
گفت نه من آن ندانم امر را
زید چون زد بی‌گناه و بی‌خطا
گفت از ناچار لاغی برگشود
عمر یک واوی فزون دزدیده بود.
زید واقف گشت دزدش را بزد
چون ز حدش برد او را حد سزد.

به ساعت نگاهی می‌اندازم و چُرت افکارم پاره میشود، هنوز کلی از مباحث را نخوانده‌ام و فردا امتحان دارم.
نکند استاد «زید» شود و من «عمر»! 😅

#به_قلم_خودم
#معلم_دوست‌_داشتنی
#تولدت_مبارک_آقای‌قرائتی 🎂 😍
از خانه پدری تا منبرهایی جذاب با روایتی از یک روحانی طناز!
🔹 در این سن‌وسال هنوز هم با آن لهجه‌ شیرین کاشانی‌اش، وقتی لب‌به‌سخن باز می‌کند، محال‌است آدم را پای صحبت‌هایش میخکوب نکند.
8 دی‌ماه روز تولد روحانی خوش‌رو و خوش‌بیانی است که همیشه او را با طنازی‌هایش در تدریس و تبلیغ شناخته‌ایم. استادی که با زبانی شیرین و رسا برای سالیان سال توانسته پیر و جوان را پای منبرهایش نشانده و مفاهیم عمیق قرآنی را ساده و روان برای آن‌ها نقل کند.صدای روضه خوانی نداشت؛ پدر و مادر نگران بودند که مبادا در بحث تبلیغ موفق نشود، به‌ همین خاطر مادرش همیشه نذر امام‌زمان (عج) می‌کرد و حتی یکی از اتاق‌های منزل‌ را برای مبلغان درنظر می‌گرفت تا به برکت این اقدامات، حاج آقا عزیز مردم شود…
حجت‌الاسلام محسن قرائتی
8 دیماه سال 1324ش در کاشان به دنیا آمد. ایشان استاد، روحانی و مفسر قرآن است که برنامه درس‌هایی از قرآن ایشان هرهفته پنجشنبه‌ها از صداوسیما پخش می‌شود.ایشان در این برنامه به تفسیر آیات قرآن می‌پردازد و مخاطبین زیادی را از کوچک و بزرگ جذب کرده است.
روان‌گویی، استفاده از تمثیل و ایراد مطالب عمیق با استفاده از کلمات ساده،گاها همراه طنز و خنده حلال با لهجه شیرین کاشانی از جمله ویژگی‌های سخنرانی و درس او است. همچنین مجموعه 10 جلدی تفسیر نور و اصول عقائد اسلامی، شیوه‌ها و تجربه‌های تبلیغی ،گناه‌شناسی ،غدیر در قرآن و 61عنوان دیگر…از جمله آثار ایشان به شمار می‌آید.
فعالیت‌ها و مسئولیت‌های ایشان علاوه بر فعالیت در صدا و سیما و برنامه های مختلف،‌ چندین مسئولیت دیگر را طی سالهای اخیر بر عهده داشتند که به شرح زیر است:
ریاست نهضت سوادآموزی
تأسیس ستاد احیاء امر به معروف و نهی از منکر
تأسیس ستاد اقامه نماز
تأسیس ستاد زکات
تأسیس ستاد تفسیر
تأسیس ستاد ترویج فرهنگ قرآنی
تأسیس بنیاد فرهنگی امام زمان(عج)
تأسیس مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن.
قسمتی از سخنان آقای قرائتی: 👇
عزیزان من! اینجانب که موهاى سر و صورتم سفید و دهها سال در کنار این سفره الهى بوده‌ام، به اینجا رسیده‌ام که مزه‌ى قرآن را نه به ما چشاندند و نه خود چشیدیم و نه ما به دیگران چشاندیم. به جوانان عزیز مى‌گویم که قرآن، این کتاب بزرگ، جلوه‌ى علم الهى است و هر بار که در آن تدبّر شود، نکته تازه‌اى به ذهن مى‌رسد. البته چنانکه بدون آشنایى با شنا، پاگذاشتن به دریا خطرناک است، بدون آشنایى با شیوه‌ى برداشت از قرآن نیز ورود در این کار خطرناک است. از عموم مردم تقاضا دارم در هر منطقه‌اى به سراغ علماى با تقوى و قرآن شناس رفته و گرد او جمع و هر جلسه با چند آیه قرآن آشنا شوند. هر روز چند دقیقه‌اى را سهم قرآن و مطالعه یکى از تفاسیر معتبر قرار دهیم، تا خداى ناکرده مشمول شکایت پیامبر اکرم صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نشویم که در قیامت مى‌فرماید: (یا ربّ اِنّ قومى إتّخذوا هذا القُرآن مَهجورا)، پروردگارا! این قوم من قرآن را رها کردند.
بلال‌ها و ابوذرها کتک خوردند، علماى بزرگ سختى‌ها کشیدند تا معارف قرآن به دست ما رسید. سلام و صلوات خداوند بر تمام خادمان قرآن و اهل‌بیت پیامبر:.
بحمد اللّه در سایه‌ى نظام جمهورى اسلامى، گام‌هاى خوبى براى قرآن برداشته شده ولى باید این رشد آن گونه توسعه و تعمیق پیدا کند که اساس عقاید، اخلاق، اقتصاد، سیاست، روابط فردى، اجتماعى، خانوادگى و سایر امور زندگى ما باشد و تنها به چاپ نفیس و جلد زیبا و استخاره‌کردن و سوگند یادکردن و کاشى‌کارى و به سرگرفتن قرآن در شب‌هاى قدر و هنگام سفر اکتفا نکنیم. به امید روزى که تفسیر قرآن بیش از سایر دروس در حوزه‌ها مطرح باشد.
به امید روزى که تفسیر قرآن در دانشگاه‌ها جایگاه خاص خود را بازیابد.
به امید روزى که در مساجد و منابر و خطبه‌ها، محوریت قرآن به چشم بخورد.
به امید روزى که تلاوت قرآن تنها جهت افتتاح مراسم نباشد، بلکه مقدمه‌اى براى فهم آن باشد. آرى؛ قرائت عبورگاه است، نه توقف‌گاه.
از همه کسانى که در آشنایى من با اسلام و قرآن و اهل‌بیت پیامبر نقش داشته‌اند تشکر مى‌کنم و براى آنان به خصوص اساتید و پدر و مادرم از خداى منّان جزاى خیر خواهانم.
خداوندا! جز با لطف و اراده تو نمى‌توانیم راه نجات را پیدا کنیم. تو را به قرآن و هرکه را در آن ستایش کرده‌اى، لحظه‌اى میان ما و قرآن و همتاى آن اهل‌بیت پیامبر: جدایى میانداز.
(سلامتی و طول عمر حجت الاسلام آقای محسن قرائتى صلوات)

#به_قلم_خودم
نُهم‌دی‌ماه
#روز‌بصیرت‌و‌میثاق‌_اُمت‌_با_ولایت
فرخنده و گرامی باد. 💐
ضمن عرض تبریک روز بصیرت و میثاق امت با ولایت ، رسالتِ پایبندی مان به ارزش‌های انقلاب اسلامی را از حال تا روزی که جان در بدن داریم اعلام نموده و تمام توان خود را برای حفظ و انتقال دستاورد‌های انقلاب به آینده سازان سرزمین پاکمان و دفاع از آرمان‌ها و کیان نظام مقدس جمهوری اسلامی به کار خواهیم بست و در راه تحقق این اهداف از هیچ تلاشی دریغ نخواهیم کرد ان‌شاءالله.
همانطور که مطلع هستید نهم دیماه سال 1388 فتنه‌ای پیچیده و بزرگ به بهانه تقلب در انتخابات شکل گرفت که در واقع هدف آن براندازی نظام مقدس جمهوری اسلامی بود. این توطئه با حمایت دشمنان خارجی و داخلی و همراهی آمریکا، انگلیس، اسرائیل و مرتجعان منطقه طراحی شده بود. اما ملت ایران با بصیرت و هدایت‌های رهبر معظم انقلاب، این فتنه را خنثی کردند و حماسه 9 دی را رقم زدند.رهنمودهای رهبر معظم انقلاب در فتنه 88 و سایر بحران‌ها، کشور را از مهلکه نجات داد. حکمت و اقتدار ایشان همواره باعث تقویت انسجام ملی و خنثی شدن توطئه‌های دشمنان بوده است.در این روز، ملت بصیر و انقلابی با آفرینش حماسه‌ای عاشورایی توانست سیلی محکمی به فتنه گران، آشوب طلبان و استکبار جهانی بزند و نماد غیرت، استقلال استکبارستیزی گردد. آحاد ملت قهرمان و سربلند نشان داد که تا پای جان برای حفظ اصول اسلام و آرمان‌های انقلاب ایستاده اند و تحت زعامت رهبر عظیم‌الشان حضرت امام خامنه‌ای (مد ظله العالی) با بصیرت تمام هرگز راه را گم نمی‌کنند.
مقام معظم رهبری: «اگر صدها بار هم برای نعمت هوشیاری این ملّت سجده شکر به جای آورده شود، باز هم کم است. حماسه‌ای که محاسبات دشمن را به هم ریخت، محاسباتی که با همکاری و برنامه‌ریزی عده‌ای اقلیت در داخل از روی بغض و کینه شکل گرفته بود اما در این روز حماسی یک بار دیگر امّت اسلامی با بصیرت عمل کرد و دشمنان نظام مایوس شدند.»
(به قلم خودم به همراه سخنان رهبر انقلاب و پی نوشت)
مقام معظم رهبری:
#بصیرت یعنی اینکه بدانیم شمری که سر از حسین برید همان جانباز صفین است که تا مرز شهادت پیش رفت.
“مردم عزیز ما در روز نهم دی، آنچنان عظمتی از خود نشان دادند که دنیا را خیره کرد.”
حماسه نهم دی ماه و حضور عاشورایی مردم حماسه ساز و ولایتمدار ایران اسلامی در راهپیمایی 9 دی ماه 1388 نقطه عطفی در تاریخ انقلاب و برگ زریّن دیگری در افتخارات مرد و زن ایرانی به حساب می آید . حماسه 9 دی نماد عزّت، استقلال و بصیرت مردمی است که تا پای جان برای حفظ اصول اسلام و آرمان‌های انقلاب ایستاده اند و با صدای رسا اعلام کردند که اگر دشمن در برابر دین آنها بایستد در برابرتمام دنیای آنها خواهند ایستاد. روز نهم دی ماه در تاریخ انقلاب اسلامی با عنوان روز «بصیرت» تبدیل به یوم الله و ماندگار گردید. در این روز ماندگار و تاریخی ملت همیشه در صحنه ایران اسلامی، حماسه ای دیگر آفرید و دشمنان خدا و دینش را مأیوس و ناامید ساخت و قلب امام زمان (عج) و نائب بر حقش حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(دامت برکاته) را شاد ساخت.
این روز می توان گفت نهم دی، روز غلبه جنود الهی بر جنود شیطان است. روز خروش ملت ایران و آشکار ساختن خشم مقدس در برابر اهانت ها و حرمت شکنی های عده ای غافل و یا مزدور وابسته به اجانب نسبت به مقدسات در روز عاشورای حسینی است. روز نهم دی در واقع روز نه گفتن ملت ایران به سران فتنه و آری گفتن به نظام اسلامی و بیعت مجدد مردم با آرمان های والای حضرت امام خمینی(ره) و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی است. مردم در این روز، تیر خلاص را به سران فتنه شلیک و پشت پیکر نامبارک فتنه را به خاک مالیدند.در روز نهم دی ماه 1388، مشروعیت سیاسی نظام اسلامی ایران بار دیگر با حضور خودجوش ده ها میلیونی مردم در تهران و تمامی شهرهای دیگر کشور به جهانیان اعلام گردید.
روز نهم دی، روزی است که مردم ایران نشان دادند دشمنان خود و انقلاب خود را به خوبی می شناسند و هرگز فریب حیله ها و نیرنگ های آنان را نمی خورند. روز نهم دی روزی است که مردم ایران نشان دادند که با بصیرتند و در میان گرد و غباری که فتنه گران به پا کرده اند هرگز، نه راه را گم می کنند و نه دست از راهبر واقعی که همانا ولایت فقیه است، بر می دارند و در نهایت روز نهم دی روزی است که مردم مسلمان و انقلابی ایران نشان دادند که این جمله حضرت امام (ره) را که فرمودند: «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت تان آسیب نرسد» به خوبی در عمل به آن معتقد و پایبند هستند. نهم دی ماه یک هزار و سی صد و هشتاد و هشت، جشن بلوغ فکری و شخصیتی نظام اسلامی بود.

9 دی، عرق شرم امت را در طول تاریخ به خاطر بی بصیرتی در ماجرای سقیفه پاک کرد.
9 دی، درد کوته بینی حکمیت را تا حدودی التیام داد و بر آن مرهمی شد.
9 دی، سوزش خیانت جمل و نهروان را کمی خنک کرد و از تکرار غربت 25 ساله جلوگیری کرد.
9 دی، فرق کوفه و تهران، عراق و ایران را نشان داد و آب رفته را به جوی بازگرداند.
9 دی، ندای هل من ناصر بلند نشد ولی فریاد لبیک یا حسین تا آسمان به گوش همه رسید.
9 دی، شش ماهه، سه ساله، جوان، پیر، زن، مرد، ویلچری، شیمیایی و … داشت.
9 دی، نه دی زمستان بود ولی درخت انقلاب در آن سرمای زمستان گل داده بود.
9 دی، در ایران بود ولی پایه های کاخ سفید در مکان و کاخ سبز معاویه در زمان را لرزاند.
9 دی، مانور اعلام آمادگی یاران آخر الزمان مهدی (عج) بود.
9 دی، شروع حرکت و یک فرهنگ بود یعنی «عزت خواهی»
9 دی، یک روز بود ولی خیرٌ مِن الفِ شَهر بود.
9 دی، عاشورا بود و ایران کربلا.
9 دی، ثمره ی خون شهید آیت ها، مطهری ها، بهشتی ها، باکری ها، همت ها و … بود.
هرچه خواستم بگویم که 9 دی چیست، زبانم الکن بود و قلم قاصر. فقط میتوانم بگویم 9 دی، 9 دی بود و بس.

#به_قلم_خودم
این دنیا یک دختر به من بدهکار است!

همیشه دلم می‌خواست یک دختر داشته باشم، دختری با چشمانی براق و درشت، با گیسوانی صاف و بلند و مشکی، که هروقت دلم از زمانه گرفت موهایش را شانه بزنم ، قربان صدقه‌اش بروم و خرمن موهایش را ببافم تا قلبم آرام بگیرد، دلم دختری میخواست که همدمم باشد، دختری با صدای نازک و مخملی تا برایم شعر بخواند و شیرین زبانی کند، و دل من برایش غش کند و روزی هزار بار در دلم برایش
لا حول… بخوانم. دلم دختری میخواست مهربان و دلسوز که مرهم رازهای من باشد، دلم دختری میخواست که در کنارم هر آنچه در چنته دارم را ببینید و بیاموزد ، بزرگ شود و قد بکشد و من برایش چادری بدوزم و تاج عفاف را بر سرش کنم،قران خواندن و نماز را به او یاد می‌دادم ،دختری که نور چشمانم باشد و برکت خانه ام دختری که…دوران بارداری‌ام روزی که برای تعیین جنسیت به همراه همسرم به مرکز سونوگرافی رفتیم در راه من مدام میگفتم پسر است و همسرم میگفت اما من دلم دختر میخواهد، آن روزها برایم فرقی نداشت دختر یا پسر بودن فقط سالم بودنش اولویتم بود اما گویی بدم نمی‌آمد پسر باشد!، چون فکر میکردم پشتم گرم‌تر خواهد بود بالاخره پسرها مادری‌تر هستن،نزدیک مرکز که شدیم همانجا به همسرم گفتم اگر دختر بود اسمش را فاطمه یا زینب میگذاریم و اگر پسر بود حسین.
و خدا خواست که من مادر شوم و مهدی‌یاری به من عطا فرمود به نام حسین.
همیشه شکرگزار این نعمت الهی هستم،از آن زمان سالهاست که گذشته و دیگر خدا مرا لایق مادری ندانست و من ماندم در حسرت همان دخترک چشم و ابرو مشکی با موهای بلندش.
پسرکم روزبه‌روز به لطف خداوند مهربان و زیر سایه اهل بیت قد میکشد و عصای دستم شده است.بسیار مهربان و مودب و آقاست .در نظافت منزل، خرید ، انجام تعمیرات جزیی و… کمک بزرگی به من و همسرم میکند. اما هرچه بزرگ‌تر می‌شود گویی از من دورتر می‌شود ، حال با توجه به شرایط جسمی و روحی و اخلاقیِ مردانه‌ای که دارد میگیرد، یا شرم و حیا، یا… نمیدانم! اما دلم میگیرد که دیگر مثل سابق نمیتوانم او را در آغوش بگیرم و غرق بوسه کنم و شرم و حیا مانع میشود شوخی زیرپوستی و شیطنت های قبل را با او داشته باشم. نه اینکه دیگر بغلش نکنم و صورت ماهش را نبوسم یا شوخی نکنم! نه، دیگر مدل این رفتارها برایمان فرق کرده، گاهی دلم میگیرد از اینکه زود بزرگ می‌شود، حالم گرفته می‌شود از اینکه روزی به رسم و مرام دنیا و زندگی مرا و خانه مرا ترک کند و دیدار ما در صورت امکان و زمان مناسب و شاید با اجازه و رضایت دیگری شود!
الان که فکر میکنم پیش خود میگویم اگر من یه دختر می‌داشتم شاید خیلی شرایط برایم متفاوت‌تر می‌شد ، به هرحال دختر چون دلسوزتر و هم جنس مادر است بیشتر حامی‌ام خواهد بود تا بعدها کمتر احساس تنهایی کنم!. نمیدانم تفکراتم درست است یا نه!
الهی هزاران بار حکمت‌هایت را شکر
الهی شکر بابت فرزند سالم و صالحی که به من عطا فرمودی
الهی دامن همه‌ی بی اولادها سبز🤲
اما خدای مهربان منم دلم یک دختر میخواست…🥺

#به_قلم_خودم
#نهضت‌سواد‌آموزی
✍ سالروز تشکیل نهضت سوادآموزی
تعلیم و تعلم عبادت است
زیاد در خاطرم نیست که دقیقا جریان چه بود و چگونه…! فقط به یاد دارم داخل خانهٔ همسایه که انتهای کوچه بود، ساعاتی از روز تعدادی از خانمهای سن و سال‌دار جمع می‌شدند و دختر همسایه برایشان کتاب میخواند و به آنها خواندن و نوشتن می‌آموخت.یک تخته سیاه کوچک هم روی دیوار نصب و چندتا گچ و یک تخته پاک‌کن نمدی هم در کنارش بود .زنان صبح زود کارهای خود را انجام می‌دادند و زمانی‌ که خاطرشان از تهیه ناهار و فرستادن همسر و فرزندان به کار و مدرسه جمع می‌شد، شادان به سوی «اکابر» حرکت و خود را به کلاس می‌رساندند تا از درس و تمرین عقب نمانند. حس و حال قشنگی داشتند در کنار خواندن قرآن و دعا و یادگیری درس، انتهای کلاس برایشان سرگرم کننده بود و تفریح و دورهمی زنانه. با دختر کوچک همسایه، همبازی بودم و گاهی به اتاق« اکابر» سرک میکشیدیم. به خاطر اینکه حواس دیگران را پرت نکنیم اجازه ورود در ساعت تدریس را نداشتیم.دختر بزرگ همسایه تازه معلم شده بود و نمیدانم چه در دل و ذهن داشت اما با تمام وجود ساعات فراغت خودش را در اختیار زنان بی‌سواد میگذاشت و از یاد دادن به آنها لذت می‌برد. من و دختر کوچک همسایه پشت در تکرار الفبا میکردیم و ریزریز میخندیدیم. چه لذتی داشت وقتی دختر بزرگ همسایه به ما اجازه میداد گاهی با گچ روی تخته نقاشی بکشیم. بزرگ‌تر که شدم فهمیدم اکابر همان نهضت سوادآموزی بزرگسالان است. به کار زیبای دختر بزرگ همسایه پی برده بودم و تحسینش می‌کردم. دو سال بعد از آن محله به محله دیگری کوچ کردیم و دیگر همسایه‌ها را ندیدم اما همیشه یاد و خاطره آن روزهای قشنگ در ذهنم ماندگار شد. گاهی که آن خاطرات را مرور میکنم، این سخن امام خمینی ره به یادم می‌آید:
تعلیم و تعلم عبادت است،لازم است تمام بی‌سوادان، برای یادگیری و تمام خواهران و برادران باسواد برای یاددادن، به‌پا خیزند»
این پیامی از رهبر انقلاب اسلامی امام خمینی است که منجر به شکل گیری کانونی به نام سازمان نهضت سواد آموزی در راستای دستیابی به آرمانی مقدس با هدف ریشه کنی هرگونه بی سوادی در کشور شد.در تاریخ 7 دی ماه 1358 امام خمینی رحمه الله فرمانی مبنی بر تشکیل نهضت سواد آموزی صادر کردند. این فرمان که با تدبیر و حکمت امام به انجام رسید آثار و نتایج فراوانی به همراه داشت. شکل گیری و فعالیت «نهضت سواد آموزی» نیز مانند خیلی از نهاد‌ها و ارگان‌های کشور از ثمرات انقلاب اسلامی است که تحولی بزرگ در کشور ما پدید آورد. سالروز صدور این فرمان و تشکیل نهضت سواد آموزی، «روز ملی سواد آموزی» و یا «روز نهضت سوادآموزی» نامگذاری شده است.
فرا رسیدن سال روز تشکیل نهضت سوادآموزی به فرمان بنیانگذار بزرگ نظام مقدس جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی رحمه الله بر دلباختگان پیشرفت فرهنگی و معنوی جامعه و رشد آگاهی عمومی، مبارک باد.