این روزهــا…
اذن دخول که می خوانی
وقتی می گویی: اللهم
انی وقفت علی
باب من ابواب بیوت نبیک
… سرت را بلند کن
ببین در آتش نگرفته?
?????
موضوع: "بدون موضوع"
کودکی ام را که مرور می کنم ، قشنگ ترین قسمت های آن، تعطیلاتِ آخرِ هفته بود.
پنج شنبه هایی که با اشتیاقی عمیق، از مدرسه سمتِ خانه می دویدیم و در سرمان هزار و یک برنامه برای این یک روز و اندی بود.
و چه بی هزینه شاد بودیم و چه پر شور و جانانه می خندیدیم!
برای بچه هایِ امروز نگرانم …
نگرانم از ذوقی که برای تعطیلاتِ آخرِ هفته هایشان ندارند،
از کبرایِ قصه که تصمیمش را گرفت و تویِ همان روزها و حوالیِ دلخوشی و بارانِ ساده و بی شیله ی کودکیِ ما، خودش را جا گذاشت،
امروز بچه ها ساده نیستند! همه چیز را می فهمند، هیچ غولی را باور ندارند و از هیچ دیوی هم نمی ترسند .
و من از این ساده نبودن، و من از این نترسیدنِ شان می ترسم.
ما کودکانِگی و لبخند را در کودکیِ خودمان جا گذاشتیم،
ما خودمان را و دلخوشی هایِ ساده ی خودمان را ادامه ندادیم!
و حالا ما مانده ایم و کودکانی که “کودکانه” نمی خندند
که اشتیاقی برایِ هیچ چیز ندارند،
کودکانی که زودتر از چیزی که فکرش را می کردیم ، بزرگ شدند.
و من از
این بزرگ شدن هایِ بی مقدمه میترسم
#بوی_مادربزرگ
خمیر دندانی جدید گرفته ایم .
بوی ویکس می دهد!!!
بوی زانو درد مادربزرگ…!
دهانم از بوی 13 سال پیش پر شده.
همیشه به رویش می آوردیم و غر می زدیم که بوی ویکس خانه را برداشته و طفلکی هر بار کودکانه انکار می کرد که ویکس نمی مالد.
دزدکی می رفت توی اتاقش و ویکس می مالید به زانوهاش . قوطی لاجوردی رنگ ویکس را زیر لباس ها توی کمدش مخفی می کرد، شبیه شیئی قیمتی، معجونی مخفی و شفابخش.
مادربزرگ تا آخرین نفس به جادوی ویکس باور داشت . ما تا آخرین لحظه از بوی ویکس، گریزان بودیم و حالا 13 سال است که مادربزرگ دیگر بین ما نیست و خاطره اش ناگهان با بوی خمیردندان برایم زنده شده.
با دهن پر از کف رو به روی آینه دستشویی ایستاده ام.
از رایحه ی تند ویکس انباشته شده ام و به درد فکر می کنم.
به پیری
به زوال
به قدرت بوها در زنده کردن مردگان
زنده کردن یادشان وحتی خودشان.
دهانم بوی زانو درد می دهد.
دندان هایم در کف و حباب گذشته غرق شده اند…!
کاش قدر هم را بیشتر بدانیم
روحت شاد مادربزرگ عزیزم
✨دلم نموده دوباره هوای حضرت مهدی
✨تمام داروندارم فدای حضرت مهدی
✨اگردیده براهی بخوان دعای فرج را
✨ظهور او رابرساند خدای حضرت مهدی
- ✨شب بخیرتنها آرزوی دلم
“عسکری” صحیح است یا “عسگری” !؟
عسگری به معنای عقیم
و بی‌دانه است؛ همانطور که انگور عسگری به جهت بی دانه بودنش به این نام مشهور شده است. لذا دشمنان از این شهرت برای اثبات عقیم بودن امام و عدم وجود امام زمان استفاده میکرده و میکنند!
1.عسگری به معنای عقیم و بی‌دانه است؛ همانطور که انگور عسگری به جهت بی دانه بودنش به این نام مشهور شده است. لذا دشمنان از این شهرت برای اثبات عقیم بودن امام و عدم وجود امام زمان استفاده میکرده و میکنند!
2. در حالیکه عسکر محله‌ای بوده در شهر سامرا که لشکرگاه و محل توقف سپاه خلفای عباسی در آنجا قرار داشت.
3. خلفای عباسی برای زیر نظر داشتن فعالیت‌های فرهنگی، علمی و سیاسی امام هادی(علیه السلام)، آن حضرت را در سال 236 ه.ق از مدینه به سامرا انتقال و در محله عسکر سکونت دادند. چون امام حسن عسکری (علیه السلام) و پدر بزرگوارش امام هادی(علیه السلام) در محله عسکر قرارگاه سپاه در شهر سامرا زندگی می‌کردند، به « #عسکری » لقب یافتند و این لقب مشترک بین آن حضرت و پدرشان امام هادی(علیه السلام) است و آنها را عسکریین گفته‌اند.
4. اگر بنا بود این لفظ به (گاف) نوشته یا تلفظ شود، باید امام هادی نیز عقیم می‌بود و از نعمت فرزند محروم تلقی میشد.
5. از سوی دیگر عسکر لفظی عربی است و اصولا در زبان عربی حرف گاف وجود ندارد. پس آنچه صحیح است، عسکری (با کاف) است، نه عسگری (با گاف).
6. در به وجود آمدن شایعه عقیم بودن حضرت، عوامل مختلفی چون خلفای عباسی، جعفر کذاب و فردی به نام زبیری تاثیری به‌سزا داشتند.
7. شایسته است با بازنشر این مطلب در ترویج کلمه صحیح عسکری به جای عسگری کوشش نماییم
آخرین نظرات