مکتب فاطمیه

​«اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَةِ، وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ»… 

از دیشب تا به الان مدام ذکر قنوت نماز عیدفطر بر زبانم جاری شده، هم حس بسیار خوشایندی دارم، هم دلتنگی عجیبی سراسر وجودم را فرا گرفته. صدای الوداع ‌الوداعِ ای ماه خوبِ خدا، کم‌کم به گوش می‌رسد، برگه اعمال این ماه را باید بالا ببریم! خدا کند توانسته باشیم رضایت پروردگار را جلب کنیم و مهمانان خوبی بوده باشیم.

شاید نشود گفت همیشه! اما اغلب پایان و خداحافظی سخت است، پایان ماه مبارک رمضان هم اینگونه است، اندوهی شیرین! در دل روزه‌داران رخنه می‌کند. خوشحالند از این‌که توانسته‌اند امر خدا را به‌جا آورند و توشه آخرت خود را سنگین کنند، ناراحتند که چه زود این ماه پر خیر و برکت گذشت. اما تا بوده همین بوده، هر آغازی را پایانی‌ست. باید خداحافظی کرد با ماه رحمت و مغفرت، با سفره‌های افطار، با دعاهای زیبایی چون افتتاح و ابوحمزه… با شب‌های قدر و محافل قرآنی ویژه این ماه.

کاش باز هم لایق باشیم و ماه رمضان‌های بعد را هم با معرفت درک کنیم.زمان به سرعت سپری می‌شود، روزه‌داران منتظرند تا با طلوع صبح فردا و فرا رسیدن عید بزرگ و سعید فطر، نشانی از قبول شدن عباداتشان بیابند. و شاید یکی از آن نشانه‌ها توفیق خواندن نماز عیدفطر و پرداخت فطریه باشد و شادی مضاعفی که از پس آن بر دل می‌نشیند. ان‌شاءالله که خداوند پذیرای این اندک توسلات و اعمال ناقص ما باشد و به فضل و کَرَمَش از ما قبول نماید.

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت… 

صد شُکر که این آمَدُ 🤲

صد حیف که آن رفت 🥺

#به_قلم_خودم

#سُمیه_خانوم_اُم_الحُسین