کمکم زمستان سرد و بیروح جای خود را به بهار سرسبز و پویا میدهد، گویی در این زمان، زنان ما دعوت شدند به خانهتکانی! پس کمرهمت را محکمتر میبندند تا دستی به سر و گوش خانه زنند، تا غبار یک ساله را از تن خسته خانه بزدایند و آن را آماده بهاری زیبا کنند. هر گوشه را که گردگیری میکنند گویی رخوت و سنگینی را از آنجا دور کرده، و تازگی و طراوت را جایگزینش میکنند. بوی خوش تمیزی مشام همگان را پر و روح ساکنان منزل را نوازش میکند. در این میان چه نیکوست علاوه بر خانه! خانهی دل را نیز نظافت کرد، خاطرات کهنه، غصههای تلخ،کینههای نخنما،عادات ناشایست؛ همه را باید جارو زد و دور ریخت. زنگارهای دل و ناامیدیها را باید شست و برق انداخت. طبقات ذهن را باید مرتب کرد با رها کردن و گذشت. خاطرات خوب را باید در قسمت بالای ذهن جای داد تا همیشه از شیرینیشان لذت برد، برای داشتن دلی نورانی و قلبی پاک و آرام و روحی بزرگ خانهی دلمان را باید مهیا کنیم برای مهمانان جدید. همانان که با آمدنشان امید و نشاط و ایمان را در ما زندهتر میکنند. «خانهتکانی دل مهمتر از خانهتکانی است!»
از دلهایمان شروع کنیم و با خصلتهای شایسته، قلبی نورانی، دلی پاک و بیکینه و ذهنی آرام به استقبال بهار برویم، بهاری که نویدبخش و آغازی دوباره برای جسم و روح و روانمان است.
✍#به_قلم_خودم
( #سُمیه_خانوم_اُم_الحُسین)
آخرین نظرات