فرزند دلبندم! اين نامه را به تو مى نويسم، به تو كه آينده منى!
عزيزم….زيباترينم…. روزى كه تو را در درونم حس كردم…. نه آزمايش داده بودم…. نه فرشته ها برام خبر آوردن….. فقط صبح احساس كردم نقطه اى درونم مى جوشد…
حس گرمى رگهامو پر كرده بود. هيچ كس باور نكرد حرفمو اما مى دونستم دارم مادر مى شم…. به فكر فرو رفتم، من قرار است به عنوان مادر چه چيزهايى به فرزند خود ياد بدهم و قرار است به زودى نام مقدس مادر را كه مسئوليت زيادى به همراه دارد را بر خود بگذارم!
آن روز كه درونم زاده شدى دوباره عاشق شدم و هميشه از خدا خواستم سالم و مهربان باشى. فرزند عزيزم، عشق من، دوست دارم آنچنان كه لياقتش را دارى برايت مادرى كنم، قلب من، از زمانى كه متولد شدى لحظه به لحظه با هم بوديم، هر جا مى رفتم تو را مانند پاره اى از وجودم با خودم مى بردم، تب مى كردى تب مى كردم، مريض مى شدى مريض مى شدم، تشنگى و گرسنگى تو را حس مى كردم و هر كارى كه دوست داشتى به بهترين شكل برايت انجام مى دادم. عزيزم با هر مكش دهان كوچكت براى شير خوردن محبت و فداكارى را در رگ هاى بدنت تزريق كردم.
تو شايد فرشته نگهبان منى، بهانه تحمل سختى هايم، به خاطر تو مى جنگم و كار مى كنم. عجيب است اشكهايم كه براى تو مى ريزند آرامم مى كند، صدا كردن نامت برايم افتخار آفرين است، در هر خنده شيرينت اميد را حس مى كنم، تو معلمى هستى كه خداوند بزرگ به من هديه داده، تو به من ياد دادى حرف زدن را، آرامش را، تو به من راه رفتن را ياد دادى در اوج سختى ها و مبارزه كردن را و نديدن را وقتى همه چيز سياه است، چشم هايت به من نگاه كردن را آموخت، دست هاى كوچكت تلاش كردن براى هر آنچه آرزويش را دارى و حضورت غم و درد و رنج را از يادم مى برد، كنار تو تنهايى از دلم پر مى كشد. عزيزم هر جاى اين دنيا وقتى تو باشى بزرگترين بهشت روى زمين است.
فرزندم دنيا مكانى تكرارى است اما تكرار اين روزها با وجود تو زيباترين تكرر زندگيم است. زيبايى درونى است و تو درون و بيرون زيبايى دارى. سرو خوش قامت من در بهشت موهايت معانى تفاهم و لذت را باز شناختم. مى خواهم بدانى چقدر دوستت دارم و تو پيش من از چه جايگاه ويژه اى برخوردار هستى. در اين برهه از هستى كه ما آن را زندگى مى ناميم دو نكته آموخته ام: يكى اينكه هر يك از ما در عالم وجود، انسان هايى ويژه و يكتا هستيم، و ديگر اينكه عشق بالاترين و قدرتمند ترين وسيله اى است كه در زندگى در اختيار داريم. گل نازم مطلبى درباره عشق خوانده بودم و از لحظه تولدت هر روز برايت آن جملات را مى خوانم تا با ديدى باز از عشق، عاشق شوى و عاشقانه زندگى كنى.
فرزندم چند نصيحت را از من هميشه به يادگار داشته باش:
فرزندم بدان كه همه مردم عادل و همه آنها صادق نيستند، در ازاى هر دشمن، دوستى هم هست، فرزندم بياموز كه از باختن پند بگير و از باختن لذت ببر، از غبطه خوردن بر حذر باش و نقش و تاثير مهم خنديدن را ياد بگير.
نقش مهم كتاب را در زندگيت فراموش نكن.
فرزندم ياد بگير در مدرسه بهتر اين است كه مردود شوى اما با تقلب به قبولى نرسى.
عزيزم ياد بگير همه حرف ها را گوش كنى و سخنى كه را كه به نظرت درست مى رسد انتخاب كنى، ارزش هاى زندگى را ياد بگير و در اوج اندوه تبسم كن و هيچ وقت تسليم هياهو نشو و اگر خود را بر حق دانستى پاى سخنت بايست و با تمام قوا بجنگ…
تعهد و مسئوليت ما “در مقابل زندگى” در اين سياره اين است كه از كليه و تواناييهاى خود براى رسيدن به آنچه توانايى آن را داريم استفاده كنيم و اين امتياز را براى كليه همنوعان خود نيز قائل باشيم. چنانچه اين وظيفه را از راه ابراز عشق، علاقه و احترام و بى غرضانه به انجام رسانيم.
وقتى دنيا را ترك مى كنيم كه ناگريز روزى ترك خواهيد كرد، پيوسته جاى نيك ما خالى خواهد بود. برايم دعا كن كه محتاج دعاى تو با آن قلب پاكت هستم.
عزيزم تمام زندگيم براى توست، تمام وجودم مال توست، دوستت دارم بى نهايت و از خداوند براى داشتنت هميشه شكرگزارم.
آخرین نظرات