مکتب فاطمیه

#پندانه
کفشِ پاشنه خوابونده نباش!!
یه شب مهمون داشتیم،
کفش ها توی حیاط جفت شده بود،
همشون مرتب بودن به جز یک کفش که پاشنه هاش خوابونده شده بود !
هرکس میخواست بیاد تو حیاط اون کفش ها رو میپوشید ،
میدونی چرا؟
چون پاشنه هاش خوابونده شده بود !
یه کم که فکر کردم دیدم بعضی از ما آدم ها مثل همین کفش های پاشنه خوابونده هستیم ،
برامون مهم نیست کی سوارمون میشه !

یادت باشه که اگر سر خم کنی،
اگر خودت به خودت احترام نذاری،
اگر ضعیف باشی، همه میخوان ازت سواری بگیرن و کسی هم بهت احترام نمیذاره !

کفشِ پاشنه خوابونده نباش ..

#به_قلم_خودم
#نوستالــــژی
یه متنی رو میخوندم که انتهاش زده بود: #روز_جهانی_ساندویچ! 🍔 🌭
و همین عنوان باعث شد فکر کنم که اصلا چرا باید همچنین روزی داشته باشیم اونم روز جهانی؟! در کنار چالش‌های ذهنی و سوالاتی که در مغزم رژه میرفتن یه تحقیق ریز کردم و متوجه موضوع شدم.
در کنار این تحقیق یهو یاد خاطرات قشنگم از درست کردن ساندویچ و لقمه توسط مادر خدابیامرزم برای تغذیه در مدرسه ام افتادم. یادش بخیر. یادمه مامانم وقتی برام لقمه میذاشت تاکید می‌کرد همه رو بخوری هااا، اسراف نکنی، به دوستات هم تعارف کن و… لقمه رو که در میاوردم نصف قد خودم بود 😂 نمیدونم مامانم راجع من چی فکر میکرده یه نون لواش کامل رو چهار لا میزد و داخلش یه کمی پنیر میذاشت ، هر چی گاز میزدم تا به پنیر برسم فایده نداشت انگار ،همیشه نصفه نیمه می‌خوردم و باقیش رو مینداختم داخل سطل زباله. از نون و پنیر حتی با خیار گوجه و گردو خوشم نمیومد، خوردنش برام سخت بود ،
بعضی از شبها که کوکو ،کتلت ، ماکارونی ، الویه یا تاس کباب داشتیم، مامانم با همونها برام ساندویچ آماده می‌کرد که خیلی هم پر ملات بود با چندتا برش گوجه و خیارشور خونگی ،هنوزم که یادم میاد دهنم آب میفته براشون ، گاهی هم که شیفت عصر بودم همین روال بود و تندتند سیب زمینی سرخ میکرد و کمی رب گوجه و نمک میزد و برام لقمه آماده می‌کرد. بعدها که خودم مادر شدم در کنار شیر و کیک و میوه و مغزیجات و…. حتما برای پسرم یه لقمه هم آماده میکردم. البته نه به سبک مامانم کوچیکتر و همه چیز به اندازه ،
(البته همچنان آماده میکنم 😇 )
کاش یه روز این ساندویچ و لقمه ها برای پسرمم خاطره انگیز بشه.
پ.ن:
خوراکی‌هایی که دانش‌آموزان در وعده ی صبحانه و میان وعده می‌خورند، علاوه بر نقش مهمی که در رشد کودکان دارد، هنگام زنگ تفریح برای آن ها مثل هدیه ای باارزش ظاهر می شود و لحظات شادیِ نابی را برایشان می سازد. بعدها که کودکان بزرگ می شوند، زمانی که مادر لقمه برای مدرسه درست می کرد، همیشه در میان خاطرات شیرین ذهن شان وجود خواهد داشت. مثل خودِ ما، زمانی که در مدرسه ساندویچ های نون و پنیر و کوکو و کتلت مامان پز و ماکارونی یا سیب زمینی سرخ شده با چاشنی رب گوجه می خوردیم.
ساندویچ نام شهری در کشور انگلستان است. در قرن 18ام میلادی پادشاهان این منطق را “ارل” می نامیدند. “جان مونتاگو ارل چهارم” حاکم وقت ِ ساندویچ، بسیار علاقمند به بازی بود. تا آنجایی که زمان گرسنگی برای اینکه بازی اش قطع نشود، دستور می داد تا گوشتی را بین دو نان برای او بیاورند تا همزمان که با یک دست بازی می کند، با یک دست هم غذا بخورد. زمانی که مردم این را شنیدند آن ها نیز غذای خود را اینگونه سفارش دادند. و چون منشا این غذا شهر ساندویچ بود، به نام ساندویچ شهرت یافت.
از آن هنگام ساندویچ، به دلیل سادگی در تهیه کردن، قابلیت همراه بردن با خود و تنوع بسیار آن، تقریباً به همه دستورهای غذایی در کشورهای غربی راه یافت. علاقه مردم به انواع ساندویچ، آرام آرام این غذا را به پای ثابت و پر فروش ترین غذای منوی رستوران ها تبدیل کرده است.
انواع گوناگونی از ساندویچ‌ها در کشورهای مختلف وجود دارند به‌طوری‌که در قالب سرد و گرم و از انواع مختلف نان که لابلای آن مواد غذایی از قبیل: ژامبون، مرغ، تخم مرغ، ماهی، گوجه‌فرنگی، خیار، کاهو و غیره گذارده باشند، تشکیل می‌شوند. مثلا همبرگر به عنوان یک ساندویچ فوری و گرم یکی از غذاهای اصلی مردم آمریکا و سایر کشورها محسوب می‌شود.در بین تمام رستوران ها، رستوران های زنجیره ای مک دونالد بزگترین و معروف ترین ساندویچ فروشی در دنیا است.
(مشهورترین ساندویچ‌های دنیا) 🍔 🌭
ساندویچ انگلیسی Chip Butty
ساندویچ هندی Vada Pav
ویتنام؛ ساندویچ Bánh mì
مکزیک؛ ساندویچ Cemita
ترکیه؛ ساندویچ دونر کباب
سنگاپور؛ ساندویچ Kaya toast
فرانسه؛ ساندویچ Jambon beurre
بلژیک؛ ساندویچ Mitraillette
ژاپن؛ ساندویچ Katsu-sando
آرژانتین؛ ساندویچ Choripán با سس چیمیچوری
برزیل؛ ساندویچ Bauru
مک دونالد، ساندویچ محبوب آمریکایی‌ها.
ساندویچ به دلیل سادگی در تهیه کردن، قابلیت همراه بردن با خود و تنوع بسیار آن، تقریباً به همه دستورهای غذایی در کشورها راه یافته. علاقه مردم به انواع ساندویچ، آرام آرام این غذا را به پای ثابت و پر فروش ترین غذای منوی رستوران ها تبدیل کرده است.
روز جهانی ساندویچ یکی از محبوب ترین روزها برای صاحبان رستوران ها به حساب می آید و تعدادی از آن ها حتی برای این روز جشن باشکوهی برگزار می کنند.

#انگیزه_مثبت
#چای دَم کردن همیشه برام یه کار لذت بخشه،
سعی میکنم خوشرنگ و خوش عطر باشه،
فنجونا خوشگل باشن
تکراری نباشن،
چون اولین بار که چای دم کردم و برای بابام آوردم
با ذوق ازم پرسید:
“ اینو تو دم کردی، خیلی خوشمزه ست “
بعد اینهمه سال هنوز موقع چای دم کردن صدای ذوق زده بابام توی گوشم میپیچه 💟

#به_قلم_خودم
#قیصر_امین_پور
«به مناسبت سالگرد درگذشت شاعر گرانقدر، تحقیق ،پژوهش و جمع آوری مطلب از چند مقاله و کتب درسی، سخن و نگاه بزرگان به انضمام برداشت شخصی»
قیصر امین پور ،در دوم اردیبهشت ماه 1338 درشهرستان گُتوند خوزستان متولد شد.دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند و برای ادامه تحصیل به دزفول رفت.امین پور در سال 1376 با دریافت مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.
دکتر قیصر امین پور از زمرهِ شاعرانی بود که از همان آغاز فعالیت های حوزه هنری به جمع گروه شعر آنجا پیوست و همگام با سایر شاعران فعال حوزه هنری در بسیاری از شب های شعر برگزار شده در جبهه های دفاع مقدس شرکت کرد.او عضو شورای شعر و ادبیات حوزه بود و در تشکیل جلسات شعرخوانی و نقد و بررسی شعر و تشویق و ترغیب شاعران جوان انقلاب نقش مؤ ثر و ارزنده ای داشت. سپس به جمع نویسندگان و شورای سردبیری مجله سروش نوجوان پیوست .همچنین دکتر امین پور به تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه اشتغال داشت. در سال 1378 از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان یکی از شاعران برتر دفاع مقدس در دهه های 60 و 70 برگزیده شد.
*او یکی از معروف‌ترین و در عین حال موفق‌ترین شاعران انقلاب و جنگ است که موافقان و مخالفان ادب مقاومت، در استادی او شکی ندارند.سادگی در زبان و ظواهر شعر، خلاقیت و کشف و بیش از هر چیز ژرف‌نگری در نگاه به انسان و جهان مهم‌ترین خصوصیت شعری قیصر است.ما در روزگاری زندگی می‌کنیم که بسیاری از شعرا و هنرمندان پیش از مرگ مرده‌اند و حیاتی ندارند ولی اشعار امین‌پور زنده است و احساس می‌کنیم اشعارش حیات دارد. حجم اشعار امین‌پور زیاد نیست ولی باز با این حال می‌بینیم که محبوب است. وی از مطرح ‌شدن و جنجال می‌گریخت ولی عده‌ای در حق وی ناجوانمردی ‌کردند و گفتند امین‌پور شاعر بیلبوردی است، شعرش در کتاب‌های درسی است و…و
تمام این‌ها عامل موفقیت وی شده است اما این برخلاف سلوک امین‌پور است.* امین‌پور زنده است چون اندیشه وی زنده است و سبک شعری وی که خود پایه‌گذار آن بود، تداوم دارد و در میان شعرا در حال تکرار ‌شدن است. تصور می‌کنم که این محبوبیت‌ها در دست انسان‌ها نیست و خداست که عزت را به هر کسی بخواهد می‌دهد و به نظرم بزرگان باید در جست‌وجوی راز محبوبیت امین‌پور باشند.
قیصرخالق شعرهای شیرین کتاب فارسی در ادوار مختلف تحصیلی ماست. شعرهایی که بارها سرکلاس از رویشان بلند خوانده ایم، آنها را از بر کرده‌ایم و بارها از رویشان مشق نوشته ایم. امروز به مناسبت سالگرد درگذشت این شاعر بزرگ بهانه ای شد تا سراغ کتاب های فارسی بچه های دیروز و امروز بروم و دوباره شعرها و حرفهای قیصر را از نو بخوانم. بی آنکه این بار، تکلیف و مشق و امتحانی در کار باشد.
«حاصل جمع میان قطره ها»
✅ این شعر در کتاب چهارم دبستان کتاب فارسی در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد قرار داشت تا بچه ها یکدلی و یکرنگی را از قطره های دریا یاد بگیرند.
✅ کتاب پنجم بچه های دهه شصت با شعر «بوی ماه مهر» شروع می شد. شعری که به صورت سرود هم خوانده شد تا این سرود هنوز هم در روز اول مهر از بلندگوی مدرسه ها پخش شود و بچه ها را به مدرسه دعوت کند.
✅ شعر «حضور لاله ها» با اسم «اکبرلیلازاد» مشهور شد. دانش آموز شهیدی که دوستانش سبدی از لاله سرخ گذاشتند و به جای او یکصدا «حاضر» گفتند. این شعر در کتاب پنجم دبستان کتاب فارسی دهه شصت بود. روزهایی که دانش آموزان زیادی در جنگ شهید شدند.
✅ «لحظه سبز دعا» از شعرهای کودکانه بچه های دهه شصتی است که در کتاب سوم دبستان دوره جدید نیز آمده است.
✅ از دیگر شعرهای بچه های دهه شصت که با صفحه آرایی جدید در کتاب فارسی بچه های امروز گنجانده شده شعر
«راز زندگی» است. در این شعر غنچه و گل باهم درباره زندگی حرف می زنند.این شعر در کتاب فارسی ششم دبستان قرار دارد.
✅ قیصر امین پور، اشعار انقلابی بسیاری دارد که بعدها با آغاز جنگ تحمیلی اشعارش رنگ و بوی جبهه و دفاع مقدس نیز پیدا می کنند. اشعار امین پور در کتاب های « مثل چشمه، مثل رود» و
«تنفس صبح» این موضوع را به خوبی نشان می دهد. شعر «خط خورشید» نیز از اشعار این شاعر می‌باشد که در کتاب اول دبیرستان آورده شده است.
✅ شعر « آفتاب پنهانی» آخرین شعر قیصر امین پور در کتاب های تحصیلی است. این شعر در کتاب ادبیات فارسی سوم دبیرستان برای گروه تجربی و ریاضی آمده است.از قیصر امین پور اشعار زیادی با محوریت « انتظار» و خطاب به امام زمان وجود دارد که می توان به «روز ناگزیر» اشاره کرد که تیتراژ پایانی برنامه نوجوانانه «نیم رخ» در دهه هفتاد بود.شعر « آفتاب پنهانی» نیز از جمله شعرهای این شاعر درباره امام عصر ( عج) است.
💠 سخنان رهبرانقلاب:
‼️یاد مرحوم قیصر امین‌پور که حقیقتاً درگذشت امین‌پور ما را داغدار کرد، گرامی میداریم. واقعاً به معنای حقیقی کلمه بعد از مرحوم حسینی، ما دلمان به امین‌پور خوش بود که متاسفانه رفت؛ حالا باید قدر شماها را بدانیم که خدای نکرده شماها ما را تنها نگذارید. 87/6/25
‼️با اندوه و دریغ، خبر تلخ درگذشت شاعر فرزانه انقلاب دکتر قیصر امین‌پور را دریافت کردم. از دست دادن او برای اینجانب و برای همه‌ی اصحاب شعر و ادب، خسارت‌بار است. او شاعری خلاق و برجسته بود و همچنان به سمت قله‌های این هنر بزرگ پیش میرفت. درگذشت او آرزوهائی را خاک کرد، ولی راه فتح قله‌ها را امید است دوستان و یاران نزدیک و شاگردان این عزیز، ادامه دهند. او و دوستانش نخستین رویشهای زیبا و مبارک انقلاب در عرصه‌ی شعر بودند و بخش مهمی از طراوت و جلوه‌ی این بوستان، مرهون ظهور و رشد آن عزیز و دیگر دوستان همراه اوست. خداوند پاداش خوبیهای او را امروز که بیش از گذشته به آن نیازمند است، با کَرََم و فضل به او برگرداند و او را در آغوش رحمت و مغفرت خویش بگیرد. به خاندان و بازماندگان و دوستان و شاگردان آن عزیز صمیمانه تسلیت میگویم.

شخصیت ‌پرجاذبه ‌#علامه_طباطبایی
خاطرهٔ #داریوش_شایگان از علامه طباطبایی

من از محضر چهار تن فیض برده‌ام که ‌هر یک ‌از آنها برایم ارزش خاص خود را دارد. بی ‌هیچ ‌تردیدی، علامه طباطبایی را بیش از همه ‌ستوده و دوست داشته‌ام. به او احساس ارادت و احترامی سرشار از عشق و تفاهم داشته‌ام‌. سوای احاطه وسیع او ‌بر ‌تمامی گسترة فرهنگ اسلامی ‌(می‌دانیم که او مؤلف کتاب ماندگار «المیزان» در تفسیر قرآن است که در بیست جلد منتشر شده)، آن خصلت او که مرا سخت تکان داد، گشادگی و آمادگی‌اش برای پذیرش بود. به همه حرفی گوش ‌می‌داد، کنجکاو بود و نسبت به جهان‌های دیگر معرفت حساسیت و هشیاری بسیار داشت. من ‌از محضر او به‌نهایت توشه برداشتم. هیچ ‌یک از سؤالات‌ مرا دربارة مجموعه طیف فلسفه ‌اسلامی بی‌پاسخ نمی‌گذاشت. با شکیبایی و حوصله و روشنی بسیار به توضیح و تشریح همه‌ چیز می‌پرداخت. فرزانگی‌اش را جرعه جرعه به انسان منتقل می‌کرد؛ چنان‌که در درازمدت نوعی ‌استحاله ‌در درون شخص به وجود می‌آورد. ما با او تجربه‌ای را گذراندیم که احتمالا در جهان ‌اسلامی یگانه است: پژوهش تطبیقی مذاهب جهان به هدایت و ارشاد مرشد و علامه‌ای ایرانی: ترجمه‌های ‌انجیل، ترجمه فارسی اوپانیشادها، سوتراهای بودایی، و تائوته‌چینگ را بررسی ‌می‌کردیم. استاد با چنان حالت کشف و شهودی به تفسیر متون می‌پرداخت که گویی خود در نوشتن این متون ‌شرکت ‌داشته ‌است! هرگز در آنها تضادی ‌با ‌روح ‌عرفان اسلامی نمی‌دید. با فلسفه هند همان‌قدر اخت و آمیخته بود که با جهان چینی و مسیحی.
یک بار او را ‌به ویلایی در ساحل خزر که به دریا مشرف بود، دعوت کردم. مثل همیشه بحث ‌فلسفه و رابطه میان «دیدن‌» و «دانستن‌» درمیان بود. از نظر او، تمامی معرفت، اگر به سطح ‌تجربه‌ای آنی و شهودی اعتلا نمی‌یافت، هیچ ارزش و اعتباری نداشت. من در آن ایام نوشته‌های ‌یونگ را زیاد می‌خواندم‌. و در ‌آن‌ زمان در کتاب «انسان و جستجوی روان» غرق بودم. استاد خواست بداند که ‌کتاب دربارة چیست؛ در دو کلام برایش لبّ مطالب کتاب را شرح دادم. اصل‌ مطلب ‌این ‌بود ‌که در حالی ‌که قرون وسطی روح جوهری و جهانی را موعظه می‌کرد، قرن نوزدهم ‌توانست ‌روان‌شناسی ‌فارغ از روح را به وجود آورد. استاد چنان از این نکته به وجد ‌آمد ‌که ‌خواست کتاب حتماً به فارسی ترجمه شود و افزود: «زیرا باید جهان را شناخت‌؛ ما ‌نمی‌توانیم ‌خود را در برجهای عاج‌مان محصور و منزوی کنیم.»
تجربه شگفت دیگری‌که ‌با ‌او داشتم، ملاقات دو به دویی بود که زمانی در خانه‌ای در شمیران بین ‌ما ‌دست داد. قرار بود که همه اهل محفل آن شب در آنجا گرد آیند. من ‌به آنجا رفتم، ‌اما بقیه غایب بودند. احتمالا تاریخ جلسه را اشتباه کرده بودند. ما ‌تنها بودیم. شب فرامی‌رسید و از گردسوزهایی که در طاقچه‌ها گذاشته بودند، نور ‌صافی ‌می‌تراوید. مانند همیشه روی زمین بر مخدّه نشسته بودیم. من از استاد دربارة وضعیت اخروی و اینکه ‌چگونه ‌روح ‌نماد ملکاتی است‌که در خود انباشته و پس از مرگ آنها را ‌در ‌جهان برزخ متمثل می‌کند، سؤال کردم؛ ناگهان استاد که معمولا بسیار فکور و خاموش بود، از هم ‌شکفت‌، از جا کنده شد و مرا نیز با خود برد. دقیقا به‌ خاطر ‌ندارم ‌که از چه می‌گفت، اما آن فوران‌ حال‌های ‌دمادم ‌را که در من می‌دمید، خوب به ‌یاد دارم. احساس می‌کردم که عروج می‌کنم. گویی از نردبان هستی بالا می‌رفتیم و فضاهای‌ هردم ‌لطیف‌تر را بازمی‌گشودیم‌. چیزها از ما دور ‌می‌شدند؛ هوای رقیق اوجها را و حالی را ‌که ‌تا آن ‌زمان از وجودش بی‌خبر بودم، حس می‌کردم. سخنان استاد با حس‌ سبکی و بی‌وزنی همراه بود. دیگر از ‌زمان غافل بودم. هنگامی‌که‌ به حال عادی بازآمدم، ساعت‌ها گذشته ‌بود. سپس سکوت ‌مستولی شد. ارتعاش‌های عجیبی مرا تسخیر کرده بود؛ رها و مجذوب‌ در ‌خلسه صلحی ‌وصف‌ناپذیر بودم. استاد ‌از ‌گفتن ‌ایستاد و سپس چشمانش ‌را به زیر انداخت. دریافتم‌ که ‌بایست‌ تنهایش بگذارم. نه تنها به سؤالم پاسخ گفته بود، بلکه نفس تجربه را در ‌من دمیده بود. این تجربه ‌را دیگر ‌برایم تکرار ‌نکرد؛ اما ‌یقین دارم که او ‌اهل باطن و کرامات بود. در برابر مخاطبان ناآشنا دم‌ فر می‌بست و با آنکه در محافل ‌رسمی‌روحانیت، فیلسوفی قدر اول بود که ‌لقب «علامه‌» داشت‌، به‌ویژه ‌به روحانیون متحجر ‌بی‌اعتماد ‌بود.