مکتب فاطمیه

#به_قلم_خودم
#خاطره_بازی
#چالش_نوشتن #تولیدی
#جوال_ذهن #آزاد_نویسی
#سمیه_خانوم_اُم_الحسین
(قسمت آخر 😉 )

یادمه اون زمان که ما دبستان میرفتیم برف و باد و بارون بیشتر بود! چند روز مانده بود به ماه مهر و بازگشایی مدارس هوا گویی زودتر رو به سردی رفته بودم، بزرگتر شده بود و از پدر و مادرم میخواستم امسال اجازه بدن چندتا وسیله رو خودم انتخاب کنم، با هم به لوازم التحریر فروشی محل رفتیم ، خرید چندتا دفتر و مداد و… یه جامدادی لاکچری و پُر آپشن! یه تراش رو میزی، خط کش مچی و تاشو، یه خودکار چهار رنگ هم به لوازم کلاس پنجمم اضافه شد، هر روز و هر شب بهشون نگاه میکردم و کلی ذوق داشتم تا مدرسه ها باز بشه و بتونم ازشون استفاده کنم،
مادرم بافنده خوب و زبردستی بود ، بدون هیچ الگو و نقشه ای فقط با کمک از ذهنش بافتنی هایی درست میکرد که همه شگفت زده میشدن ،🧶🧤🧣
یه شال و کلاه و ژاکت و یه مقنعه برام بافته بود تا موقع رفتن به مدرسه گرم باشم ،
یه جفت چکمه آبی رنگ هم خریده بودم چون برف و بارون زیاد میومد، بالاخره روز اول مهر شد و باید میرفتم مدرسه ، خواهرم چون بزرگتر بود مدرسه اش از من جدا شده بود تا یه مسیری با هم بودیم بعد از هم جدا شده و راه خودمون رو میرفتیم ، یادمه روز اول مهر خیلی سرد بود اما من با بافتنی های قشنگی که پوشیده بودم سرما رو‌حس نمیکردم 😮 ‍💨
چکمه های خوشگلمم پام کرده بودم ، شب قبل بارون زیادی باریده بود ،وارد سالن که شدم دیدم چقدر جای گلی کفش ها سالن رو کثیف کرده و خدمتکار مدرسه که سن و سال بالایی داشت با غرغر کردن در حال تمیز کاری بود،
وارد کلاس شدم و طبق معمول ردیف جلو کنار پنجره نشستم ، یه بخاری نفتی قدیمی هم روشن بود و کلاس رو گرم گرم کرده بود،
از دیدن دوستان قدیمی خیلی خوشحال شده بودم و کلی با هم حرف زدیم و شوخی کردیم، روزها به خوشی میگذشت ، اما همچنان شیطنت های کودکانه ما رو وسوسه میکرد تا آتیش بسوزونیم ، و یکی از روزهای سرد که قرار بود ساعت بعدش امتحان ریاضی بدیم ، با چندتا از بچه ها شعله بخاری نفتی رو زیاد کردیم و داخلش کلی پوست پرتقال و نارنگی ریختیم در کلاس رو بستیم و همگی رفتیم داخل حیاط ، و از عواقب کار خطرناکی که کرده بودیم خبر نداشتیم ، فقط فکر میکردیم کلاس خیلی گرم میشه و بوی بدی میگیره و معلم نمیتونه دیگه امتحان بگیره! 😈
اما چشمتون روز بعد نبینه بخاری کلاس منفجر شده و کلاس از دود زیاد سیاه شده بود،
خدمتکار سریع با ترفندهایی که بلد بود
باعث شد خسارت زیادی به کلاس و مدرسه وارد نشه، مدیر همه رو جمع کرد داخل نمازخونه و با خشم تمام چندبار پرسید کی اینکار رو کرده؟! داشتیم از ترس زَهره تَرَک میشدیم. اما با همه تهدیدها هیچ کس صداش در نیومد، 🤐
معلممون که حال روز ما رو دیده بود گفت حالا خدا رو شکر کسی چیزیش نشده اما کار خیلی بدی کردید، برید کیف هاتون رو بیارید داخل نمازخونه همینجا امتحان تون رو بدید! 🤕
وای نگم از حال و روزمون که تو اون وضعیت هم معلم میخواست امتحان بگیره، 🤯 😵 ‍ 💫
دیوارهای کلاس چون رنگ روغنی داشت،با کمک چند نفر زود تمیز شد. بخاری هم تعویض کرده بودن. و پرده ها رو هم شسته بودن،
مدتی از ماجرا گذشته بود خیلی عذاب وجدان داشتم ، هر موقع خدمتکار مدرسه رو میدیدم ناراحت میشدم و هر کاری که ازم بر میومد براش انجام میدادم ،☺️
یه روز بالاخره زبون باز کردم و جریان رو به پدر و مادرم گفتم ، خیلی ناراحت شدن و کمی دعوام کردن و نصیحت، البته بهشون گفتم من کاری نکردم فقط پوست پرتقال بهشون داده بودم 😅 🍊
فرداش بابام باهام اومد مدرسه و جریان شیطنت ما رو به مدیر گفت ، و با عذرخواهی هزینه ای بابت خسارت وارده به کلاس رو پرداخت کرد. هم خوشحال بودم هم ناراحت ،
اما به خودم قول داده بودم دیگه هیچ وقت از این کارها انجام ندم.

#ضرب_المثل خدا شری بدهد که خیر ما در آن باشد، رو شنیدین؟!

( البته که خدا شر به بنده هاش نمیرسونه) اما حکایت کار شر ما باعث شده بود ، همه چیز کلاس تمیز و مرتب بشه،پرده ها شسته ، میزها همه دستمال زده، بخاری جدید و…انگار خونه تکونی کرده بودن. 😎
کلاس پنجم اولین سالی بود که امتحان نهایی داشتیم با کلی استرس از شنیدن اسم امتحان نهایی و تداعی اون شعر پنجمی ها رفوزه با سر میرن تو کوزه… 😂
بالاخره با نمرات خیلی خوب اون سال رو هم به پایان رسوندم ،
روزی که از مدرسه کارنامه قبولی و پرونده ام رو گرفتم و از مدیر و ناظم و معلم ها و خدمتکار تشکر و خداحافظی کردم تو حیاط مدرسه بغض کرده بودم و یه دل سیر به همه چیز نگاه کردم، دلم چقدر تنگ میشد برای همه چیزش ، سالها گذشت و گذشت و من هر موقع از کنار اون دبستان رد میشم یاد خاطرات قشنگم میفتم. 💫 💥

(قسمت اول) 👇

https://maktabfatemie.kowsarblog.ir/اول-مهر-خاطرات-دوران-دبستان

https://kowsarnet.whc.ir/thewire/view/49492043

🌸 🌸 🌸 🌸
(قسمت دوم) 👇

https://kowsarnet.whc.ir/thewire/view/49495589

https://maktabfatemie.kowsarblog.ir/اول-مهر-خاطرات-دوران-دبستانn

🌸 🌸 🌸 🌸
(قسمت سوم) 👇

https://kowsarnet.whc.ir/thewire/view/49498419

https://maktabfatemie.kowsarblog.ir/اول-مهر-خاطرات-دوران-دبستانn-1

🌸 🌸 🌸 🌸
(قسمت چهارم) 👇

https://kowsarnet.whc.ir/thewire/view/49502854

https://maktabfatemie.kowsarblog.ir/ماه-مهر-خاطرات-دوران-دبستانn

(قسمت پنجم) 👇

https://kowsarnet.whc.ir/thewire/view/49511530

https://maktabfatemie.kowsarblog.ir/اول-مهر-خاطرات-دوران-دبستانn-2

#به_قلم_خودم
#خاطره_بازی
#چالش_نوشتن
#جوال_ذهن #آزاد_نویسی
#سمیه_خانوم_اُم_الحسین
(قسمت پنجم 😉 )
دیگه رسیده بودم به دوران، چهارمی ها پلیسن 😎 👮 تقریبا درکمون از مدرسه و درس بیشتر شده بود و معلم و مدیر و ناظم رومون شناخت پیدا کرده بودن، برای همین قرار بود از بین ما تعدادی رو به عنوان مبصر، و مامور گچ و سالن و… انتخاب کنن ، بین اون همه دعوا و گیس و گیس کشی و قهر های بچگانه بالاخره من به عنوان مامور آوردن گچ از دفتر به کلاس شدم ،
وای که نمی‌دونید چقدر خوشحال بودم و چه حسی داشتم (حس منشی بعضی از دکترها که فکر میکنن خودشون دکترن و…🫠)
چقدر از اون گچ های رنگی خوشم میومد، گاهی که دیگه ریزه هاش باقی می‌موند رو با اجازه معلم می‌بردم خونه و تو حیاطمون لی لی می‌کشیدم ، الان که بهش فکر میکنم میبینم چقدر ما ساده بودیم و زود به چیزای کوچیک علاقه نشون می‌دادیم و شاد میشدیم ،گفته بودم که از همون بچگی زبل و زرنگ بودم، تو همه‌ی مسابقات شرکت میکردم قرآن،نقاشی، تهیه روزنامه دیواری ،کاردستی،ورزشی،کتابخوانی، تزیین کلاس و سالن، کمک به خدمتکار مدرسه،و..
تزیین کلاس و سالن با اون شرشره های رنگی و کاغذی انجام میشد و نصب پرچم های ریسه ای کاغذی هم برام یکی از قسمت‌های جذاب دوران تحصیل بود، یه چسبی بود به نام اوهو فقط اسمش چسب بود کاغذ رو رو کاغذ نگه نمیداشت ولی ما با همه‌ی توان کارمون رو به بهترین شکل انجام میدادیم، 😂 😎
کلاس چهارم معلم بداخلاقی داشتیم ، خدا بیامرزدش اما واقعا ازش خوشم نمیومد ، تنها معلمی که ازش دلگیرم، البته حلالش…
عصبی بود و پرخاشگر ، هر چی از دهنش درمیومد به بچه ها میگفت،«ببخشید»(گوساله، خنگ ، کودن، احمق، تنبل، نفهم،شلخته، و…)اصلا هم براش مهم نبود تخریب روحیه و شخصیت دانش آموز اونم در مقابل دید بچه های دیگه، از گذاشتن خودکار لایه انگشتهای کوچیکمون و فشار دادن با دستهای گنده اش که نگم براتون…کشیدن گوش و پس گردن زدنهای یهویی 😵 ‍ 💫 حالا خدا رو شکر من جزء دانش آموزان خوب بودم و زیاد بهم‌گیر نمیداد،
اما اگه به هر دلیلی هم یکم شیطنت و کم کاری میکردی با اون خط کش چوبی بلندش چند ضربه محکم به کف دستای کوچولومون میزد .
که تا چند دقیقه نمی‌تونستیم مداد تو دستمون نگه داریم ،تنبیه من به خاطر خوردن نارنگی یواشکی انتهای کلاس بود، و فراموشی مثلا یکی از دفتر کتابهام، پچ پچ با کنار دستیم، یا گاهی بلند بودن ناخن هام …
یه تنبیه دیگه اش هم این بود بچه ها رو میبرد پای تخته و می‌گفت دستها و یه پا بالا ،و تا مدتها به همون حالت بچه رو نگه میداشت 😵 ‍ 💫
تدریس خوبی هم نداشت کم حوصله بود ، وای یه وقتهایی که امتحان میذاشت می‌گفت فردا با خودتون یه برگه امتحانی بیارید، خیلی این حرفش ترسناک بود انگار به یه اعدامی میگن فردا با خودت طناب دار بیار 😩 برگه ها سفید بود قسمت بالای برگه آبی رنگ و مشخصات رو باید مینوشتیم ،دیدنش هنوزم هم برام خوشایند نیست… خشونت خانوم معلم باعث شده بود همه‌ی بچه ها یه جورایی افسرده بشن، به کادر هم می‌گفتیم گوش نمیدادن،اانگار برای مدیر و ناظم عادی بود، خانواده ها هم مثل اینکه زیاد براشون مهم نبود و طرفدار معلم بودن و میگفتن حتما خودت خطا کردی و.. منم چندبار از اون خط کش ها نوش جان کردم، یه بار که به مامانم گفتم ، جواب داد حتما لازم بوده اشتباهی کردی دیگه ، هرچی توضیح میدادم میگفت اشکال نداره
چوب معلم گُله هر کی نخوره خُله 🥴🥺
منو با این جمله میخندوند تا یادم بره
البته الان که بهش فکر میکنم متوجه شدم که مامانم نمیخواسته من روم باز بشه و مدام شکایت معلم رو کنم یا پشتم گرم بشه و شیطنت هامو ادامه بدم اما میدونست کار معلم درست نیست و بعدها گفته بود با معلمتون صحبت کردم و…کلاس چهارمم با این خاطرات تلخ گذشت ،اینم بگم از بس تو کلاس این خانوم معلم ترس و استرس داشتم روی نمرات من که همیشه ممتاز بودم تاثیر منفی گذاشته بود و اون سال شاگرد سوم شدم البته با چند صدم کمتر از نفر اول و دوم 😞
تلخی خاطرات اون روزها با نوشتن این پست دوباره برام تداعی شد، بنده خدا فوت کرده، دیگه دستش از دنیا کوتاه شده، گاهی حتی دلم نمیاد خدابیامرزی بهش بدم، اما …
گذشتم ازش ،حلالش، روحش شاد با ذکر صلوات 😔 🙏

(ادامه دارد 😊 )…

#به_قلم_خودم
#چالش_نوشتن
#جوال_ذهن #آزاد_نویسی
#سمیه_خانوم_اُم_الحسین
زندگی سراسر زیبایی و پر ماجرایش را که می‌خوانم غرق غرور و نشاط و البته غمی جانسوز میشوم، خواندن کتب تاریخی برایم بسیار جذاب و لذت بخش است، جوری در آن غرق میشوم که گویی خودم آن را تجربه کردم و در آن زمان و مکان زیسته ام،
خواندن زندگینامه امام حسن عسکری علیه السلام هم از این قاعده مستثنی نبود،
چقدر مظلوم و معصوم مانند اجدادش مخصوص امام حسن مجتبی علیه السلام گذران زندگی داشتن، اصلا یه جور خاصی به این دو امام حسن ارادت دارم ،
یادم هست زمانی که به مکه مشرف شده بودم، روحانی کاروان می‌گفت میتوانید یک حج به نیت هر کسی دوست دارید انجام بدید، اون لحظه یاد مظلومیت امام حسن عسکری افتادم که نتوانسته بود به حج مشرف بشه ،امام حسن عسگری به‌دلیل این‌که در پادگان سامراء تحت نظارت و مراقبت دائمی قرار داشت هیچ گاه موفق به تشرف به حج نشد.پس با رعایت تمام اصول و آداب یک زیارت عمره به جای ایشان انجام دادم و ثوابش رو تقدیم حضور مبارکشون کردم ، مطمئن بودم ایشان هیچ نیازی به عمل من ندارن اما من به کَرَم و عنایات ایشان محتاج بودم، حس بسیار خوبی داشتم . پنجشنبه هام نذر امام حسن عسکریه،هر کاری انجام میدم نیت اولم شادی روح آقاست، یکی از بهترین روزهای زندگی هر دختری روز ازدواجش می‌تونه باشه و باز من اون شب رو زیباتر کردم و در شب میلاد آقا امام حسن عسکری جشن رو برگزار کردیم ، تا همیشه در ذهنم موندگار باشه ان‌شاءالله 🙏
بر عسکری آن نور ولایت صلوات
بر آن گل گلزار رسالت صلوات
خواهی که خدا گناه تو عفو کند
بفرست بر آن روح کرامت صلوات

نذر سلامتی و ظهور و شادی دل اقا امام زمان (عج) صلوات
« اللّهم صلّ علی مُحمّد و آلِ محمّد و عجّل فرجهم »

پ.ن: 👇
نگاهی به زندگانی امام و پیشوای یازدهم
نام ایشان حسن بن علی، کنیه‌اش ابومحمد و القابشان: عسکرى، زکى، خالص، صامت، سراج، تقى و خاص (به امام حسن عسکرى(ع)، امام على النقى(ع) و امام محمد تقى(ع)، ابن الرضا نیز گفته مى‏شد.) پدر ارجمندش امام على النقى(ع) ونام مادرش، “حُدیث” است و براى این بانوى پرهیزکار و شایسته، نام‏هاى دیگرى چون “سلیل"، “سوسن” و “جدّه” نیز گفته شده است.تولد امام حسن عسکرى(ع) در مدینه منوّره، مقارن با خلافت “متوکل عباسى دهمین خلیفه سلسله عباسیان بود. متوکل، که از خلفا و حاکمان ستمگر تاریخ و از دشمنان سرسخت خاندان پیامبر(ص) بود، نسبت به عموم علویان، به‌ویژه “امام على النقّى(ع) ” و فرزندش “امام حسن عسکرى(ع)"، تضییقات و فشارهاى زیادى اعمال کرد و در سال 236 قمرى، آن‌ها را از مدینه به سامرا فراخواند و از نزدیک آن بزرگواران را، تحت نظر و مراقبت خویش قرار داد.
دوران امامت حضرت عسکری(ع)
امام یازدهم در سال 254 ق، به دنبال شهادت امام هادی علیه السلام و در حالی که بیش از 22 سال از عمر مبارک آن حضرت سپری نشده بود، منصب امامت را عهده دار شدند و حدود شش سال یعنی تا 26 سالگی به ارشاد و هدایت مردم مشغول بودند. آن حضرت سرانجام در هشتم ربیع الاوّل سال 260 ق به دسیسه معتمد عباسی و در شهر سامرّا به شهادت رسیدند و جنازه مطهرشان در کنار مرقد منوّر پدر بزرگوارشان امام هادی علیه السلام به خاک سپرده شد که میعادگاه شیعیان جهان است و عاشقان ولایت چون پروانه به دور شمع وجودش می‌چرخد.
فضایل اخلاقی امام عسکری(ع)
امام حسن عسگری علیه السلام در همه صفات پسندیده انسانی و اخلاق و فضایل درحد کمال بوده است. آن امام والا مقام در عصر خویش بزرگوارترین، عابدترین، بردبارترین و محترم ترین افراد به شمار می‌رفته و دارای اندیشه بلند، زبانی گویا و پرجاذبه و برخوردار از اخلاق نیک بوده‌اند. امام یازدهم شیعیان با مردم بسیار مهربان، و نسبت به ضعیفان و افراد تهی دست بسیار بخشنده بودند. او سالار قبیله ایثار، پیشوای مستضعفانِ خاک و مسجود فرشتگان افلاک بود. سلام سوخته دلانِ عطشان بر آن امام همام باد!
تنها امامی که به حج مشرف نشد!
بنی العباس چنان بر امام سخت گرفتند و مانند پدرش امام هادی او را در پادگان سامرا تحت نظارت و مراقبت دائمی نگاه داشتند که او در عمر مبارک خود نتوانست حتی برای یکبار هم که شده به زیارت خانه خدا و قبر جد اطهرش در مدینه برود لذا تنها امامی است که به مکه نرفته است و به بعضی از شیعیان خود هم پس از بر عهده گرفتن هزینه سفرشان وکالت می­داد تا به نیابت از او به کربلا - که برخلاف مکه و مدینه فاصله زیادی با سامرا نداشت - مشرف شوند و قبر جد غریبش امام حسین را زیارت کرده و از کربلا برای او تربت حسینی را به سوغات آوردند.
هم براین اساس است که بعضی که توفیق سفرهای مکرر حج خانه خدا را دارند سعی می­کنند یک حج خود را به نیابت از امام عسکری که به حج نرفت انجام دهند تا بدین وسیله ادای احترامی به ساحت این امام جوان که گوهر تابناک و دُرّ یگانه خلقت یعنی امام زمان را به عالم بشریت تقدیم کرده است داشته باشند.
از امام عسکری تفسیری باقی مانده است که البته همه قرآن نیست و هم اینکه منسوب به ایشان است. در تفسیر آیه کهیعص - نخستین آیه سوره مریم - در روایتی از امام آمده که خداوند در این آیه با رمز به فاجعه کربلا و تشنگی امام حسین اشاره کرده است:
«ک» مراد کربلاست، «ه» یعنی هلاکت یزید، «ع» عطش حسین است، «ص» صبر حسین و یارانش.

#میلاد_امام_حسن_عسکری_مبارک
#شادی_روحش_صلوات

#به_قلم_خودم
#خاطره_بازی
#چالش_نوشتن
#جوال_ذهن #آزاد_نویسی
#سمیه_خانوم_اُم_الحسین
(قسمت چهارم 😉 )
هر چی فکر میکنم از کلاس دوم،تو ذهنم خاطره جذاب و موندگاری ثبت نشده! فقط یادمه دختر معلممون همکلاس ما بود، که خیلی دختر لوس و نازپرورده ای بود و بچه ها به خاطر مامانش هواشو داشتن، یکمم حسودی میکردن که خوش به حالش مامانش تو کلاس هم باهاشه 🤷‍♀
رسیده بودم به کلاس«سوم»
دیگه کاملا با شرایط مدرسه آشنا شده بودم، نه استرس داشتم نه ناراحت از رفتن به مدرسه، عاشق درس خوندن بودم، با تشویق های پدر و مادرم و جایزه هایی که ازشون می‌گرفتم انگیزم روز به روز بیشتر میشد. البته جایزه برام خیلی مهم نبود همون لبخندشون و حس افتخاری که بهم داشتن بیشتر برام خوشایند بود،اغلب شاگرد ممتاز کلاس بودم، اون موقع ها یکی از درس‌هایی که بهش علاقه زیاد داشتم و هنوز برام لذت بخشه املا پای تخته بود، بیشتر وقتها داوطلب میشدم، اینقدر خوشم میومد با گچ های رنگی روی تخته سیاه کلمات رو بنویسم ، گاهی از قصد اشتباه می‌نوشتم تا بتونم از تخته پاکن نمدی هم کمال استفاده رو ببرم 😎
تا کلاس سوم که بودم درک نمی‌کردم مامور آبخوری و سالن و دستشویی یعنی چی؟!
به محض اینکه زنگ تفریح تموم میشد، ماموران یه جوری جلوی آبخوری می ایستادن که گویی یزید لشکرکشی کرده و میخواد آب رو بر لشکریان امام حسین علیه السلام ببنده 😒 گریه هم میکردی فایده نداشت می‌گفت میخواست زودتر بیایی ،برو وگرنه اسمت رو میدم به ناظم هاااا
دست از پا درازتر برمیگشتیم تو کلاس ، وسط کلاس هم معلم نمیذاشت بریم ، می‌گفت پس زنگ تفریح داشتید چکار میکردید ؟!
بابا خوب آدمه دیگه تشنه اش میشه ، چرا فکر میکردن ما مثل شتر کوهان دار میتونیم آب ذخیره کنیم!!!
به هر حال اگه هم اجازه میدادن با خوشحالی تمام لیوان تاشو رو برمیداشتیم و تا میتونستیم آب می‌خوردیم که مبادا دوباره تشنه بشیم 😄
شاید باورتون نشه اما مأمورهای سرویس بهداشتی بدتر بودن به محض اتمام زنگ تفریح تحت هیچ شرایطی نمیذاشتن بچه‌ها برن دستشویی 😒 جالب این بود اعتراض هم میکردیم ناظم می‌گفت باید نظم و مقررات رو یاد بگیرید و رعایت کنید، یکی نبود بهش بگه بابا اینها هنوز بچه هستن بازیگوشی دارن، تازه شاید اون موقع سرویس لازم نبودن …
حالا گذشته ها گذشته هرچند هنوزم گاهی بهش فکر میکنم اذیت میشم 😂
روزها پشت سر هم میگذشت ، تقریبا نزدیک سال جدید و بهار دل انگیز میشدیم، که یه روز کلاس سومی ها رو بردن داخل نمازخونه،
با چندتا شرشره و بادکنک اونجا رو تزیین کرده بودن، بوی جوراب و کفش های کنار در نماز خونه آدم رو مدهوش میکرد 😂 😷 🥴
مثلا سورپرایزمون کرده بودن و برامون جشن تکلیف گرفته بودن، روی میز چند مدل خوراکی و میوه بود کنارش هم کلی جایزه کادوپیچ ،
بعد از جشن و مراسم شروع کردن اسامی رو خوندن و یکی از اون جایزه ها رو بهشون دادن، هر چی منتظر شدم اسم من خونده نشد ، دیگه داشت گریه ام میگرفت.
جایزه ها تموم شد اما اسم من خونده نشد ، یه بغضی داشتم که نگم براتون، رفتم پیش ناظم بهش گفتم اجازه چرا به من جایزه ندادید ؟!
با اون شکل و شمایلش یه نگاهی بهم کرد و گفت اینها رو ماماناشون آوردن ،
با خونه تون تماس داشتیم دیروز جواب ندادید
قرار بود همه مامانها یه چادر نماز و سجاده بزارن برای دختراشون تا امروز تو جشن بهشون بدیم، من که زیاد متوجه نمی‌شدم چی میگه!
نگاه کردم دیدم خیلی ها چادر سرشون کردن و جانمازهاشون رو پهن، البته بازم خیلی ها مثل من از این جایزه های( مامان بیار) بی نصیب مونده بودن،
من نماز خواندن رو خیلی دوست داشتم ، برای همین از کلاس سوم به بعد همیشه چادر نماز گل گلی که داشتم با یه جانماز کوچولو داخل کیفم بود، یهو مثل فشنگ پریدم و رفتم از کیفم درآوردم و سرم کردم، نشستم کنار دوستام انگار نه انگار که چیزی شده ،

اون روز گذشت اما خاطره خوبی برام نموند از جشن تکلیف یهویی و بی برنامه مدرسه مون ،
الان که این جشن های تکلیف رو که میبینم حسرتم میاد، از یک ماه قبل به خانواده ها اطلاع میدن تازه خیلی از کارها رو کادر مدرسه انجام میده و از همه بهتر همه یه شکل هستن
گاهی به مامانم غر میزدم که چرا جواب تلفن نداده ، اگه من اون روز چادر نمیبردم چی و…
واقعا چه دورانی داشتیم ما 🤷‍♀

(ادامه دارد 😅 )…

ببخشید تا بخشیده شوید!
#به_قلم_خودم
#تلنگرانه 🔨
گاهی کوتاه آمدن هم خودت را نجات میدهد هم دیگران را
چه جمله کاربردی و مفیدی ، چقدر خوبه بتونیم در جایی که لازمه در اوج قدرت ،عصبانیت، و توانستن به انجام کاری یا حتی انتقام، خودمون و خشم و احساساتمون رو کنترل کنیم و به خاطر دیگران و مهمتر آرامش خودمون با افراد کنار بیاییم . گذشت و بخشش ما رو از رنج رهایی میده،کمک می‌کنه ما رشد کنیم و بیشتر یاد بگیریم، این یک فضیلته که خیلی هم بهش تاکید شده ، چه در آیات و روایات و احادیث چه در سخن و کلام بزرگان. وقتی که میبخشی تنش از بین میره و صلح و همدلی پررنگ میشه،و بار منفی روحی و ذهنی دیگه رو جسم و روانت کارساز نیست. بخشندگی و سخاوت یک عمل انسانی و نشانه رنگ خدایی گرفتن انسانه.سخاوت و بخشندگی، جزء فضایل اخلاقی انسانیه که دوسویه به بخشنده و بخشیده شده کمک می‌کنه و نیازهای روانی و عاطفی هر دو رو پاسخ می‌ده. البته احساسی که بخشنده در هنگام بخشش داره بسیار بیشتر و قوی تر از احساسیه که بخشیده شده داره.
در انتها این بیان قرآن را که از بزرگان زیاد شنیده‌ایم و خوانده ایم تقدیم حضورتون میکنم:
«وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ» عفو کنید و درگذرید؛ آیا دوست ندارید خدا شما را ببخشد؟! ببخشید تا زمینه‌ای برای بخشش خدا بر شما باشد.
پانویس:
میبخشم تا بخشیده شوم 💫
ضمنا از تو دوست عزیز که داری این متن رو می‌خونی تقاضا دارم:
اگه خواسته یا ناخواسته به هر دلیلی باعث رنجش شما شدم عذرخواهی میکنم و طلب عفو و بخشش دارم. 🙏 💞